Jean-Pierre de CrousazJean-Pierre de Crousaz (ur. 1663 w Lozannie, zm. 1750) – szwajcarski teolog i filozof, kartezjanista, znany bardziej ze swoich listów z komentarzami niż z opublikowanych prac. Był wszechstronnym człowiekiem, a jego liczne prace poświęcone szerokiemu spektrum tematów stały się bardzo głośne i modne za jego czasów, później jednak zostały zapomniane. Częściej postrzegany i doceniany jest jako inicjator niż twórca, przede wszystkim dlatego, że jego główną zasługą było rozpropagowanie w Lozannie kartezjanizmu w opozycji do panującego tam dotychczas arystotelizmu. ŻyciorysStudiował w Genewie, Lejdzie oraz w Paryżu, po czym pracował jako profesor filozofii i matematyki na Akademii w Lozannie. Był rektorem tej uczelni cztery razy, zanim, w roku 1724, teologiczne spory skłoniły go do rezygnacji i przyjęcia katedry filozofii i matematyki w Groningen. W roku 1726 mianowano go wychowawcą i nauczycielem Fryderyka, młodego księcia Hesji-Kassel. W roku 1735 powrócił do Lozanny zabezpieczony na życie dobrą emeryturą. W 1737 roku został przywrócony na swoją stara katedrę, którą zachował aż do śmierci. Edward Gibbon, relacjonując swój pierwszy pobyt w Lozannie (1752-1755), pisze w swojej autobiografii: Logika de Crousaza przygotowała mnie do zapoznania się zarówno z jego mistrzem, Lockiem, jak i jego przeciwnikiem, Baylem. Wybrane dzieła
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba):
|