|
Jerzy Wiktor Zaniewski
Jerzy Wiktor Zaniewski (ur. 9 października 1891 w Sokalu, zm. ?) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego. ŻyciorysUrodził się 9 października 1891 w Sokalu jako syn Jana[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 43[2]. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1917[3]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej i wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1 pułku artylerii polowej Lwów (przemianowanym w styczniu 1919 na 4 pułk artylerii polowej, a w czerwcu tego roku na 5 Lwowski pułk artylerii polowej). Został odznaczony Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych[4]. 9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu[5]. W następnym roku w dalszym ciągu pełnił służbę w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu, a jego oddziałem macierzystym był 1 pułk artylerii polowej Legionów[6]. Został awansowany do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7][8]. W latach 20. pozostawał oficerem 5 pułku artylerii polowej we Lwowie[9]. Awansowany do stopnia majora artylerii ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 w 1924 jako oficer nadetatowy lwowskiego pułku służył w Szefostwie Artylerii i Służby Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[10]. W 1928 był kwatermistrzem 5 pułku artylerii polowej[11][12]. W marcu 1930 został przeniesiony do 21 pułku artylerii polowej w Białej na stanowisko dowódcy III dywizjonu[13]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do 14 pułku artylerii polowej w Poznaniu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[14][15]. Został awansowany do stopnia podpułkownika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[16]. W czerwcu 1934 został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni Gródek Jagielloński[17], a we wrześniu tego samego roku został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni Sambor[18]. Jego żoną była Modesta, zmarła jako wdowa 23 grudnia 1969 i pochowana w Londynie[19]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||
.png){kind=small}
