|
Jerzy Zbigniew Piotrowski
Jerzy Zbigniew Piotrowski (ur. 6 czerwca 1955 w Kielcach[1]) – polski inżynier budownictwa, profesor nauk technicznych, w latach 2008–2012 dziekan Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Świętokrzyskiej. ŻyciorysAbsolwent V Liceum Ogólnokształcącego w Kielcach (1974). W 1979 ukończył studia z zakresu budownictwa lądowego na Politechnice Świętokrzyskiej. Doktoryzował się w 1989 w Moskiewskim Instytucie Inżynieryjno-Budowlanym w Moskwie. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 2003 w Charkowskim Państwowym Uniwersytecie Budownictwa i Architektury w Charkowie[1]. Tytuł naukowy profesora nauk technicznych otrzymał 30 grudnia 2015[2]. W 1979 podjął pracę na Politechnice Świętokrzyskiej, na której w 2005 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego. W latach 2005–2008 był prodziekanem Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska PŚk, natomiast w kadencji 2008–2012 pełnił funkcję dziekana tego wydziału[3]. Po utworzeniu Wydziału Inżynierii Środowiska, Geomatyki i Energetyki objął kierownictwo Katedry Fizyki Budowli i Energii Odnawialnej. Zatrudniony również na Uniwersytecie Technologiczno-Humanistycznym im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu[2]. Uzyskał uprawnienia budowlane, a w 1992 – tytuł rzeczoznawcy budowlanego. W latach 1993–2000 był rzeczoznawcą majątkowym. W 2003 został członkiem Sekcji Fizyki Budowli Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN[3]. Specjalizuje się w fizyce budowli[2]. Jest autorem wydanego trzykrotnie w latach 90. skryptu pt. Materiały pomocnicze do zajęć z przedmiotu budownictwo ogólne oraz artykułów naukowych, w tym w czasopismach wyróżnionych w JCR. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2002)[4]. Nagrodzony również Honorową Nagrodą – Statuetką Wydziału Inżynierii Środowiska, Geomatyki i Energetyki PŚk (2015)[5] Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne (osoba):
|
||||||||||||
