|
Joachim Gürtler
Joachim Gürtler (ur. 1 listopada 1918 w Rudzie, zm. 3 grudnia 1942 w Katowicach) – polski kleryk rzymskokatolicki, alumn Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, działacz ruchu oporu w czasie II wojny światowej, bliski współpracownik bł. ks. Jana Machy. ŻyciorysUrodził się 1 listopada 1918 roku w Rudzie (późniejsza część Rudy Śląskiej)[1] w rodzinie komendanta rudzkiego dworca kolejowego Szymona i Zofii z d. Migura. Ochrzczony został 10 listopada 1918 roku w kościele św. Józefa w Rudzie, a w 1936 roku przyjął sakrament bierzmowania z rąk bpa Teofila Bromboszcza[2]. W 1938 roku ukończył komunalne gimnazjum koedukacyjne w Rudzie oraz zdał egzaminu dojrzałości[2], po czym rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[3], a 25 maja wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, w którym ukończył pierwszy rok formacji[2]. Po wakacyjnej przerwie i wybuchu II wojny światowej nie wrócił już do seminarium w Krakowie, które zawiesiło swoją działalność[4] – zwolniony został do domu wraz z innymi klerykami przez rektora seminarium ks. Wilhelma Szymbora w porozumieniu z bpem Stanisławem Adamskim 4 września 1939 roku[5]. Włączył się w poziemną akcję dobroczynną, którą organizował ks. Jan Macha[6], wikary parafii św. Józefa w Rudzie[5]. Była to działająca w Rudzie organizacja „Konwalia”, której celem było było niesienie pomocy materialnej ofiarom niemieckiego terroru i duchowe wspieranie ludzi[3]. Joachim Gürtler był bliskim współpracownikiem ks. Jana Machy, a znał się z nim już od czasów seminarium[5]. Po śmierci ojca 27 października 1940 roku zmuszony został do podjęcia pracy fizycznej w firmie w Łabędach celem utrzymania rodziny[2]. Nocą 7 marca 1941 roku wraz z dwoma braćmi został aresztowany przez Gestapo, dzień po aresztowaniu ks. Jana Machy[5]. Obaj zostali osadzeni najpierw w tymczasowym więzieniu w Mysłowicach, później w Bytomiu, po czym ostatecznie znaleźli się w więzieniu przy późniejszej ulicy Mikołowskiej w Katowicach[6]. Z więzienia wysyłał grypsy oraz oficjalną korespondencję[2]. Niemiecki sąd krajowy w Katowicach 17 lipca 1942 roku skazał go wraz z ks. Janem Machą i Leonem Rydrychem na karę śmierci za udzielenie pomocy materialnej polskim rodzinom. Wyrok ten poprzez zgilotynowanie został wykonany w katowickim więzieniu 3 grudnia tego samego roku[7]. Jego ciało zostało spalone w krematorium w obozie koncentracyjnym KL Auschwitz[8]. Przypisy
Bibliografia
Kontrola autorytatywna (osoba): |
||||||||||||||
