John Robert Schrieffer

John Robert Schrieffer

John Robert Schrieffer (1972)
Państwo działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	31 maja 1931 Oak Park
Data i miejsce śmierci	27 lipca 2019 Tallahassee
Specjalność: fizyka
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki
Multimedia w Wikimedia Commons

John Robert Schrieffer (ur. 31 maja 1931 w Oak Park, zm. 27 lipca 2019 w Tallahassee^[1]) – amerykański fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1972 roku; nagrodę otrzymał wspólnie z Johnem Bardeenem oraz Leonem Cooperem za sformułowanie teorii nadprzewodnictwa, nazwanej później teorią BCS^[2][3][4].

Urodził się w Oak Park, jednak wkrótce rodzina przeniosła się do Manhasset (stan New York), a następnie do Eustis (Floryda). W 1949 roku skończył Eustis High School, po czym kontynuował studia w zakresie elektrotechniki i fizyki w Massachusetts Institute of Technology (MIT) w Cambridge (Massachusetts). Bachelor’s degree w dziedzinie fizyki uzyskał w 1953 roku, a Ph.D. w 1957 roku w University of Illinois at Urbana-Champaign^[2][3][4]. Już w czasie studiów pracował, wspólnie z Leonem Cooperem, pod kierownictwem Johna Bardeena w University of Illinois, wyjaśniając przyczyny wysokiego przewodnictwa elektrycznego metali w niskich temperaturach.

W następnych latach był^[2][3][4]:

• wykładowcą w University of Chicago (1957–1959) i University of Illinois (1959–1962)
• profesorem fizyki (od 1964 Mary Amanda Wood professor) w University of Pennsylvania w Filadelfii
• Andrew D. White professor w Cornell University (1969-1975)
• profesorem fizyki, później dyrektorem Institute for Theoretical Physics, w University of California, Santa Barbara (od 1980)

Na początku lat 90. przeniósł się do Tallahassee, gdzie otrzymał stanowisko eminent scholar professor we Florida State University i objął kierownictwo naukowe w National High Magnetic Field Laboratory. Odszedł na emeryturę w roku 2006^[3].

Teoretyczne podstawy nadprzewodnictwa John Bardeen, Leon Cooper i John Robert Schrieffer opracowali w 1957 roku, formułując teorię nazwaną później teorią BCS, od inicjałów ich nazwisk. Pierwsze wydanie książki Johna R. Schrieffera „Theory of Superconductivity”^[5] ukazało się w 1964 roku, a w roku 1972 twórcy teorii BCS zostali uhonorowani Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki^[2][3][4]

W ostatnim okresie pracy zawodowej John Robert Schrieffer zajmował się problemami magnetyzmu materii skondensowanej i nadprzewodnictwem wysokotemperaturowym^[3].

Poza Nagrodą Nobla John Robert Schrieffer otrzymał też wiele innych nagród i tytułów honorowych, m.in.^[3]:

• Oliver E. Buckley Solid State Physics Prize
• John Ericsson Award od American Society of Swedish Engineers
• Comstock Prize od National Academy of Sciences
• National Medal of Science

Jest członkiem m.in. National Academy of Sciences w Waszyngtonie, American Physical Society (funkcja prezesa), Rady Naukowej International Centre for Theoretical Physics (Triest)^[2][3][4].

W 2002 roku wydano w „World Scientific Series in 20th Century Physics” książkę Selected Papers of J. Robert Schrieffer: Celebration of His 70th Birthday^[6].

Schrieffer ożenił się z Anne Grete Thomsen w 1960 roku. Mieli troje dzieci^[3].

We wrześniu 2004 roku, jako 74-letni kierowca, spowodował wypadek samochodowy, w którym zginęła jedna osoba, a siedem innych zostało rannych. W listopadzie 2005 roku został skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności^[7].