Jolanta Tarasiuk (ur. 6 listopada 1961[1]) – polska inżynier chemik, specjalistka w zakresie biochemii, profesor nauk biologicznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Szczecińskiego.
Życiorys
Absolwentka liceum ogólnokształcącego w Nidzicy (1979)[2]. W 1984 ukończyła studia na Politechnice Gdańskiej, uzyskując tytuł magistra inżyniera. Doktoryzowała się w 1989 na uczelni macierzystej na podstawie rozprawy Badanie mechanizmów generowania wolnych rodników tlenowych przez związki przeciwnowotworowe z grupy antrachinonów, której promotorem był prof. Edward Borowski. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskała w 2000 w Instytucie Chemii Bioorganicznej PAN w oparciu o pracę pt. Badania mechanizmów odpowiedzialnych za toksyczność pochodnych i analogów antrachinonu oraz za ich aktywność wobec komórek nowotworowych o oporności wielolekowej[3]. Tytuł naukowy profesora nauk biologicznych otrzymała 8 czerwca 2006[4].
Zawodowo związana z Uniwersytetem Szczecińskim, na którym doszła do stanowiska profesora zwyczajnego (2008). W 2001 została kierownikiem Katedry Biochemii na Wydziale Nauk Przyrodniczych, a później Wydziale Biologii US[1]. Pracowała także na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej[3].
Opublikowała ponad 120 prac[1], wypromowała sześciu doktorów[3]. Jej zainteresowania naukowe obejmują m.in. biochemię nowotworów, chemioterapię molekularną i oporność wielolekową komórek nowotworowych. Przebywała na stażach we Francji (ośmiokrotnie w latach 1983–2001, w tym w 1990 na etacie wykładowcy na Uniwersytecie Paris-Nord), brała udział w międzynarodowych projektach badawczych, była kierowniczką projektów krajowych oraz ekspertką NCN i NCBiR[2].
Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (2000)[5] i Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę (2008)[2].
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne:
