Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

 

José Queraltó (obraz Francisca Goi)

José Queraltó
Ilustracja
Autor

Francisco Goya

Rodzaj

portret

Data powstania

1802

Medium

olej na płótnie

Wymiary

101,5 × 76,1 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Monachium

Lokalizacja

Nowa Pinakoteka

José Queraltóobraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi (1746–1828) znajdujący się w kolekcji Nowej Pinakoteki w Monachium[1][2].

Okoliczności powstania

José Queraltó (1746–1805) pochodził z Katalonii, był chirurgiem wojskowym i pisarzem. W 1776 roku służąc w jednostce marynarki wojennej popłynął do Wicekrólestwa La Platy. W Buenos Aires otrzymał stanowisko lekarza marynarki i został dyrektorem Szpitala Wojskowego Santa Catalina. Po powrocie do Hiszpanii poświęcił się nauczaniu, w 1790 objął katedrę medycyny w Real Colegio de Medicina y Cirugía de San Carlos w Madrycie. W 1792 pracował jako chirurg na dworze królewskim (cirujano de camara). Kiedy zaczęły się starcia z armią rewolucyjnej Francji, brał udział w organizacji pomocy i innych sprawach związanych z medycyną wojskową. W 1793 roku był dyrektorem szpitali Navarry i Guipúzcoa[3][4]. W 1800 roku został oddelegowany do zbadania epidemii, która wybuchła w Andaluzji. Następnie został lekarzem wojskowym Starej Kastlylii i Ekstremadury. Zmarł w Madrycie w 1805 roku, obraz powstał trzy lata przed jego śmiercią – w 1802 roku[1]. Historyk sztuki August L. Mayer omyłkowo podał 1809 rok jako datę powstania w swoim katalogu z 1925 roku, przez co portret został uznany za pośmiertny[3]. Goya pisał cyfry 2 i 9 w zbliżony sposób, co spowodowało podobną pomyłkę przy datowaniu portretu Sebastiána Martíneza[5]. Błąd powielony w późniejszych publikacjach został skorygowany przez Joségo Gudiola[3].

Możliwe, że Goya był pacjentem Queralta, a dość osobisty portret powstał w podziękowaniu za leczenie[3][6]. Mogli spotkać się na królewskim dworze, gdzie byli zatrudnieni lub w Andaluzji, dokąd obaj podróżowali ok. 1800 roku[3]. Obraz mógł też powstać na zlecenie króla[7].

Opis obrazu

Queraltó został przedstawiony na ciemnym, neutralnym tle. Siedzi w typowym dla epoki fotelu w stylu Karola IV, który jest jedynym punktem odniesienia w przestrzeni. Ma na sobie czarny mundur lekarza marynarki wojennej, który niemal zlewa się z tłem, wyróżniają się jedynie jaskrawo czerwone mankiety i kołnierz[8]. W lewej ręce trzyma kartkę papieru z inskrypcją D.n Josef Queralto/Por Goya/1802. Prawa dłoń jest ukryta w połach munduru[1]. Sposób przedstawienia postaci i niektóre elementy portretu, takie jak trudne do malowania ręce, znacznie wpływały na cenę obrazu. Z tego powodu na licznych portretach pędzla Goi ręce modeli są ukryte w połach kamizelki, za plecami modela, lub w inny sposób[9].

Goya skupił się na ukazaniu Queralta jako uczonego, lekarza i wojskowego. Siwe włosy podkreślają wiek i doświadczenie, a twarz modela wyraża pogodę ducha, elegancję i pewność siebie. Pociągnięcia pędzla na ubraniu są szybkie i zdecydowane[8], w przeciwieństwie do twarzy, którą Goya modelował w precyzyjny sposób[3]. Wyróżniają się odcienie czerwieni, srebra i bieli na mundurze[10].

Proweniencja

Obraz należał do rodziny Joségo Queralta w Madrycie do 1900 roku. Następnie należał do różnych kolekcji prywatnych: Juliusa Böhlera w Monachium; Jamesa Simona w Berlinie i Karla Haberstocka w Berlinie[8]. W 1925 został nabyty przez Starą Pinakotekę i jest eksponowany w Nowej Pinakotece w Monachium[3].

Przypisy

  1. a b c Alfonso E. Pérez Sánchez: Pintura española de los siglos XVI al XVIII en colecciones centroeuropeas. Madrid: Ministerio de Cultura, 1981, s. 64.
  2. Juan José Gómiz León: Goya (1746-1828): su vida y sus obras, familia y amistades. Circunstancias de su tiempo y semblanzas de los personajes más relevantes. Madrid: 2010, s. 300. ISBN 84-609-9099-0.
  3. a b c d e f g Juan J. Luna, Margarita Moreno de las Heras: Goya. 250 aniversario. Madrid: Museo del Prado, 1996, s. 391. ISBN 84-8731-748-0.
  4. Nigel Glendinning: Goya. La década de los Caprichos. Retratos 1792–1804. Central Hispano, 1992, s. 133. ISBN 84-87181-10-4.
  5. Halldor Soehner: Spanische Meister. T. I. Munchen: Gemäldekataloge, Bayerische Staatsgemäldesammlungen, 1963, s. 71–72.
  6. José Camón Aznar: Fran. de Goya. T. III 1797–1812. Zaragoza: Caja de Ahorros de Zaragoza, Aragón y Rioja, 1980, s. 170. ISBN 84-500-4165-1.
  7. Alejandro Belaústegui Fernández: Antonio Hernández Morejón y otros sanitarios militares ejemplares. Madrid: Ministerio de Defensa, 2009. ISBN 978-84-9781-275-7.
  8. a b c José Queraltó. fundaciongoyaenaragon.es. [dostęp 2019-09-23]. (hiszp.).
  9. Federico Torralba Soriano: Goya. Economistas y banqueros. Zaragoza: Banco Zaragozano, 1980, s. 22. ISBN 84-300-3225-8.
  10. María Jesús Díaz (red.): Goya. Madrid: Susaeta Ediciones, 2010, s. 166. ISBN 978-84-9928-021-9.
Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya