Julian Wołoszynowski
Julian Wołoszynowski (ur. 4 kwietnia 1898 w Serbach na Podolu, zm. 16 grudnia 1977 w Warszawie[1]) – polski prozaik, poeta, dramatopisarz, krytyk i aktor teatralny. ŻyciorysSyn Joachima i Marii z Łukaszewiczów, wychował się w rodzinnym majątku Serby. W 1910 rodzina Wołoszynowskich przeniosła się do Kijowa. Tam ukończył gimnazjum i wstąpił na Uniwersytet Kijowski św. Włodzimierza studiować prawo. Już podczas nauki w gimnazjum związał się z Teatrem Studia Stanisławy Wysockiej. Pod pseudonimem występował w Teatrze Polskim i Małym. Od 1919 mieszkał w Warszawie, gdzie studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Występował w teatrach warszawskich, był aktorem w Reducie (1922–1924). Od 1924 oddawał się wyłącznie pracy literackiej. Jego recenzje teatralne w latach 30. prezentowały sanacyjne poglądy na rolę sztuki w społeczeństwie[1]. Po powstaniu warszawskim i pobycie w obozie w Pruszkowie, przebywał w Krakowie, gdzie w 1946 został kierownikiem literackim Teatru Kameralnego Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych (TUR). Do Warszawy powrócił w 1947[1]. 29 listopada 1918 poślubił Zofię Kałusowską[2]. Potem związał się z Marią Dulębą, z którą w 1951 zawarł drugie małżeństwo[1]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (aleja zasłużonych, grób 97)[3]. Publikacje
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba): |