Józef Horst

Józef Horst (ur. 22 marca 1914 w Zakrzewie, zm. 3 lutego 1942 w Brandenburgu) – podharcmistrz Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech, działacz narodowy mniejszości polskiej w międzywojennych Niemczech, członek Związku Polaków w Niemczech.

Urodził się w rodzinie Antoniego Horsta, działacza narodowego w Zakrzewie i Gertrudy Brzostowicz. Zakrzewo Niemcy nazywali „małą Warszawą”^[1]. Był absolwentem Seminarium Nauczycielskiego w Bydgoszczy^[2]. Pełnił funkcję komendanta hufca harcerskiego w Złotowie. W 1936 roku zdobył stopień podharcmistrza^[3][4] (według innego źródła harcmistrza^[5]).

Po wybuchu II wojny światowej jego rodzina została wysiedlona z rodzinnego domu do Berlina, a Józef Horst wraz z trzema braćmi: Marianem, Tadeuszem i Ignacym zostali wcieleni do Wehrmachtu. Józef został wkrótce wysłany na front norweski. W 1940 roku został zwolniony z wojska i ponownie powołany w 1941, po czym w tym samym roku aresztowała go Abwehra pod zarzutem zdrady stanu. Po procesie został skazany na śmierć i ścięty w Brandenburgu^[6]. Dwaj pozostali bracia: Edmund oraz Stanisław, zostali uwięzieni w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen.

Józef Horst ożenił się z Ireną Groblewską. Z małżeństwa tego urodziła się córka Krystyna^[7].

Józef Horst jest patronem Szkoły Podstawowej nr 138 w Warszawie^[8].