Język malajski centralny

bahasa Melayu Tengah

Obszar	Bengkulu, Lampung, Sumatra Południowa (Indonezja)
Liczba mówiących	1,6 mln (2000)[1]
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki austronezyjskie Języki malajsko-polinezyjskie Języki malajskie Język malajski centralny
Status oficjalny
Ethnologue	6a żywy↗
Kody języka
ISO 639-3	pse
IETF	pse
Glottolog	cent2053
Ethnologue	pse
Występowanie
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język malajski centralny (indonez. bahasa Melayu Tengah, z niderl. Midden-Maleisch^[2]; ang. Central Malay, South Barisan Malay^[3]) – język austronezyjski używany w prowincjach Bengkulu, Lampung i Sumatra Południowa w Indonezji^[1][3]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim blisko 1,6 mln osób^[1].

Według Ethnologue (wyd. 22, 2019) pojęcie to obejmuje następujące odmiany językowe: serawai, bengkulu, semenda, lintang, benakat, kisam, pasemah^[a], kikim, lematang ulu, ogan, enim, rambang^[1]. J. McDowell i K. Anderbeck (2020) pod pojęcie South Barisan Malay włączają dwie grupy dialektów: ogan, enim, rambang (Oganic) oraz bengkulu, lintang, besemah (wraz z kikim i kisam), lematang ulu, benakat, semenda, serawai, kaur i pekal (Highland)^[4].

Region charakteryzuje się złożoną sytuacją językową, gdzie nierzadko brak wspólnej identyfikacji etnolingwistycznej, wyrażanej poprzez wspólne nazwy języka (nawet jeśli odmiany poszczególnych miejscowości są wzajemnie zrozumiałe). Często tożsamość językowa jest powiązana z podziałami etnicznymi, społecznościami wiejskimi i cechami lokalizacji geograficznej (jak rzeki)^[5]. Terminy takie jak Central Malay (Midden-Maleisch) i (nowszy) South Barisan Malay, określające odmiany malajskiego z rejonu gór Barisan, pochodzą z literatury holenderskiej i anglojęzycznej^[3].

Malajski centralny należy do grupy języków malajskich, według klasyfikacji Ethnologue stanowi część tzw. makrojęzyka malajskiego^[1]. Może być także klasyfikowany jako wariant języka malajskiego^[2].

W użyciu są też języki indonezyjski i musi. W sferze edukacyjnej i religijnej preferowany jest język narodowy^[1]. Do zapisu tego języka stosuje się alfabet łaciński, aczkolwiek w ograniczonym zakresie^[1].

• BarbaraB. Grimes BarbaraB., Malayic languages, [w:] WilliamW. Frawley (red.), International Encyclopedia of Linguistics: 4-Volume Set, wyd. 2, Oxford: Oxford University Press, USA, 2003, s. 2:547–550, DOI: 10.1093/acref/9780195139778.001.0001, ISBN 978-0-19-513977-8, OCLC 51478240 [dostęp 2024-02-27]  (ang.).
• JonathanJ. McDowell JonathanJ., KarlK. Anderbeck KarlK., The Malay Lects of Southern Sumatra, PaulP. Sidwell (red.), Honolulu: University of Hawaiʻi Press, 2020 (JSEALS Special Publication 7), OCLC 8894504428 [dostęp 2024-02-27]  (ang.).
• LisaL. Misliani LisaL., Variasi Aksara Lampung Lama pada Tiga Naskah Kuno Beraksara Lampung, [w:] DewakiD. Kramadibrata (red.), Aksara, Naskah, dan Budaya Nusantara, Sukasari, Tangerang: Indigo Media, 2017, s. 21–44, ISBN 978-602-74720-6-8, OCLC 1089230932 [dostęp 2021-08-20]  (indonez.).
• Muhadjir, Arah Perkembangan Bahasa Indonesia, [w:] Riris K.R.K. Toha-Sarumpaet (red.), Ilmu Pengetahuan Budaya dan Tanggung Jawabnya: Analekta Pemikiran Guru Besar FIB UI, Jakarta: Penerbit Universitas Indonesia, 2011, s. 281–302, ISBN 978-979-456-468-4, OCLC 780414987  (indonez.).