Kamienica Jacobsona w Warszawie

Kamienica Jacobsona w Warszawie

nr rej. 283 z 1 lipca 1965
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Adres	al. „Solidarności” 105
Typ budynku	Kamienica
Styl architektoniczny	Klasycystyczny
Architekt	Jakub Fontana, Szymon Bogumił Zug, Jan Chrystian Kamsetzer (?)
Kondygnacje	4
Rozpoczęcie budowy	ok. 1780
Zniszczono	1944
Odbudowano	1962–1977
Pierwszy właściciel	Stanisław August Poniatowski
Kolejni właściciele	Fryderyk Jacobson
Położenie na mapie Warszawy Kamienica Jacobsona w Warszawie
Położenie na mapie Polski Kamienica Jacobsona w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kamienica Jacobsona w Warszawie
52°14′30,32″N 20°59′49,50″E/52,241756 20,997083
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica Jacobsona – kamienica w formie przyulicznego pałacyku znajdująca się przy al. „Solidarności” 105 (dawniej ul. Leszno 25) w Warszawie, wzniesiona około 1780.

Pierwszym autorem projektu kamienicy był Jakub Fontana, została dokończona przez Szymona Bogumiła Zuga lub Jana Chrystiana Kamsetzera dla jubilera królewskiego Fryderyka Jacobsona^[1].

Jak ustalił Juliusz Wiktor Gomulicki, krytyk literatury i znawca twórczości Norwida, Jan Norwid mieszkał w kamienicy z przyjacielem i najstarszym z braci Druckich-Lubeckich – księciem Onufrym. Tutaj jego dwaj synowie Cyprian i Ludwik doczekali oficjalnego zapisania do „zmodzfikowanych” po powstaniu listopadowym szkół średnich.

Budynek został częściowo zniszczony w 1944. Został odbudowany w latach 1962–1977 ze znacznymi zmianami^[1].

Wewnątrz kamienicy zachowały się dekoracje^[2].

Obecnie pałac jest siedzibą Instytut Archeologii i Etnologii PAN^[3].

• Jerzy S. Majewski: Leszno 25, dziś al. „Solidarności” 105. [dostęp 2007-09-20]. (pol.).