Kamienica Pod Złotym Wieńcem we Wrocławiu
Kamienica Pod Złotym Wieńcem – zabytkowa kamienica mieszczańska znajdująca się przy ulicy Kazimierza Wielkiego we Wrocławiu. Historia posesji i kamienicyKamienica Pod Złotym Wieńcem jest jedną z sześciu zachowanych kamienic stanowiących jeszcze na początku lat 70. XX wieku część zabudowy dawnej ulicy Złote Koło. Ulica została częściowo zniszczona podczas działań wojennych w 1945 roku, a ostatecznie w 1975 roku podczas budowy staromiejskiej obwodnicy tzw. Trasy W-Z, czyli ulicy Kazimierza Wielkiego. Była zabudowana głównie wąskimi szczytowymi kamienicami. Od XVIII wieku zamieszkiwała je głównie ludność żydowska. Ocalałe kamienice zostały włączone do ul. Kazimierza Wielkiego pod numery od 9 do 17[2]. W latach 20. XX wieku w kamienicy znajdowała się restauracja Fleischmanna[3] Opis architektonicznyKamienica Pod Złotym Wieńcem to najstarsza zachowana kamienica w całym zespole budynków. Pierwotnie była to trzyosiowa, trzytraktowa, trzykondygnacyjna a po przebudowie czterokondygnacyjna kamienica, z zachowanym dwukondygnacyjnym renesansowym szczytem datowanym na początek XVII wieku. W 1675 roku elewacja kamienicy została przebudowana; elewacji nadano wówczas barokowe formy[2]. Pod środkowym oknem pierwszej kondygnacji umieszczony jest wieniec, godło domu. Po 1945 rokuW latach 1972–1977 kamienica została wyremontowana na potrzeby wrocławskich Cechów Rzemieślniczych; dodano jedną kondygnację a obniżono o jedną kondygnację szczyt;, wnętrze zostało zupełnie przebudowane i dostosowane do potrzeb najemcy[2]. Projekt przebudowy wykonał T. Lipiński[4]. Przypisy
Bibliografia
|