|
Karol Wollen
Karol Witold Wollen[1] (30 września 1894[2] w Janowicach, zm. 13 kwietnia 1971 w Londynie) – pułkownik Wojska Polskiego. ŻyciorysUrodził się 30 września 1894 w Janowicach, w ówczesnym powiecie wielickim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Feliksa[3][4][5]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich. Był oficerem 2 Pułku Ułanów. 11 listopada 1915 został mianowany chorążym prowiantowym. Wiosną 1917 był czasowo przydzielony do Krajowego Inspektoratu Zaciągu[6]. W 1923 pełnił służbę w 5 Dywizjonie Taborów w Krakowie[7]. 22 października tego roku otrzymał przeniesienie do Departamentu II Jazdy Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając oficerem nadetatowym 5 dtab.[8][9]. 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 3. lokatą w korpusie oficerów taborowych[10]. 1 października 1925 został przeniesiony do 2 Szwadronu Taborów w Lublinie na stanowisko dowódcy szwadronu[11][12]. W czerwcu 1927 został przeniesiony do kadry oficerów taborowych z równoczesnym przydziałem do Departamentu Artylerii MSWojsk. w Warszawie na stanowisko referenta w wydziale zaopatrzenia[13][14]. 1 kwietnia 1929 został przeniesiony do Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Intendenckiego i Taborów na stanowisko kierownika wydziału materiałów taborowych[15]. W 1932 został przeniesiony z Kierownictwa Zaopatrzenia Taborów w Warszawie do 10 Dywizjonu Taborów w Przemyślu na stanowisko dowódcy dywizjonu[16][2]. 27 czerwca 1935 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 1. lokatą w korpusie oficerów taborowych[17][18]. Następnie pełnił służbę w Dowództwie Taborów i Szefostwie Remontu MSWojsk. na stanowisku zastępcy[19]. W czasie kampanii włoskiej pełnił służbę w Kwaterze Głównej 2 Korpusu Polskiego na stanowisku szefa służby zaopatrywania i transportu[20]. Zmarł 13 kwietnia 1971 w Londynie. Został pochowany na cmentarzu Wandsworth. Był żonaty z Teresą z Baumów (zm. 1938)[21]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||
