Kazimierz Braun (porucznik)

Ten artykuł dotyczy polskiego wojskowego. Zobacz też: Kazimierz Braun - inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Kazimierz Braun

porucznik obserwator
Data i miejsce urodzenia	1 października 1899 Dąbrowa Tarnowska
Data i miejsce śmierci	22 grudnia 1920 Przemyśl
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	2 pułk piechoty 16 pułk piechoty 5 eskadra wywiadowcza
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Kazimierz Braun (ur. 1 października 1899 w Dąbrowie Tarnowskiej w Małopolsce, zm. 22 grudnia 1920 w Przemyślu) – porucznik obserwator Wojska Polskiego II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie Karola i Henryki z Millerów. Maturę złożył w gimnazjum w Tarnowie. Jako uczeń VII klasy wraz z grupą kolegów został aresztowany za działalność polityczną i uwięziony w cytadeli w Krakowie^[1].

19 listopada 1916 zaciągnął się do Legionów Polskich. Został przydzielony do 9 kompanii 2 pułku piechoty. W Polskim Korpusie Posiłkowym ukończył szkołę podchorążych. 12 lutego 1918 został awansowany na plutonowego^[2] . Po ich rozwiązaniu jako obywatel austriacki został wcielony 1 maja 1918 do armii austriackiej i wysłany na front włoski. W październiku 1918 przebywał na urlopie w Tarnowie. Brał udział w pracach Polskiej Organizacji Wojskowej jako instruktor i uczestniczył w akcji rozbrajania zaborców.

Po odzyskaniu niepodległości brał udział w wojnie z Ukraińcami w szeregach 16 pułku piechoty. Uczestniczył między innymi w walkach pod Chyrowem, Przemyślem i Lubaczowem. Od 24 marca do 9 czerwca 1919 był słuchaczem Klasy „N” (klasa 9.) Szkoły Podchorążych w Warszawie^[3]. Na krótko powrócił do batalionu zapasowego 16 pp^[1]. 21 czerwca 1919 został mianowany z dniem 1 czerwca 1919 podporucznikiem w piechocie^[4].

Wkrótce zgłosił się do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w której szkolił się od 15 października 1919 do 15 marca 1920^[5]. 16 marca 1920 roku, po ukończeniu szkoły, został skierowany do 5 eskadry wywiadowczej^[1]. W czasie wojny z bolszewikami odznaczył się wielką odwagą i zaangażowaniem w akcjach bojowych. Brał udział w atakach na niskiej wysokości na armię konną Budionnego oraz w bombardowaniu pociągów pancernych. 20 października 1920 otrzymał tytuł i odznakę obserwatora na czas służby w wojskach lotniczych^[6]. Za okres walk z bolszewikami został mianowany porucznikiem^[1].

Po wojnie w 1920 Kazimierz Braun zaczął naukę pilotażu. W czasie lotu szkoleniowego na samolocie Albatros B.II rozbił się uderzając w ziemię. Zginął na miejscu na lotnisku w Przemyślu^[1].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8142 – 27 lipca 1922^[7]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 4 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[8]
• Polowa Odznaka Obserwatora „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920” – 11 listopada 1928^[9]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
• Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933.
• Kazimierz Braun. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-04-20].
• Józef Zieliński, Waldemar Wójcik: Lotnicy − Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari. T. 1. Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Warszawa–Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005. ISBN 83-7441-243-7.