|
Kazimierz III (książę szczeciński)
Kazimierz III (IV) (ur. w okr. 1345–1348, bądź 1348, zm. po 24 sierpnia 1372 pod Chojną[1]) – starszy syn Barnima III Wielkiego, po wcześnie zmarłym bracie Ottonie; książę szczeciński od 1368 i książę Rzeszy od 1370. ŻyciorysKazimierz III pojawił się w dokumentach cesarskich, jako świadek od 1359. Wychował się na dworze Karola IV Luksemburskiego w Pradze, gdzie przebywał w latach 1357–1367[1][2]. Po śmierci ojca, w 1368 został księciem na Szczecinie[3]. Był sojusznikiem Karola IV. Toczył wojnę z margrabią brandenburskim Ottonem Wittelsbachem, zwanym Leniwym[4] (1371–1372[2]). Wojna wybuchła na skutek pretensji do ziem Księstwa Szczecińskiego, do których wysuwali Brandenburczycy, a nad którymi wasalem i zarazem lennikiem cesarskim był Kazimierz. Gryfita jednocześnie został uznany za księcia Rzeszy (1370)[3][2]. Zmarł od odniesionych ran podczas oblężenia Chojny w Nowej Marchii (17 lipca-21 września 1372), o czym także traktuje stara pieśń ludowa. Księcia pochowano w zamkowym kościele św. Ottona w Szczecinie[4]. Kazimierz III nie był żonaty[2], choć starsza literatura przedmiotu przypisywała jemu małżonkę Salomeę, która według E. Rymara (genealoga) była mylnie identyfikowana z Małgorzatą, drugą żoną Kazimierza IV słupskiego, córką Siemowita III Starszego, nazywanej inaczej Salomeą[4]. Rządy po nim objęli jego młodsi bracia Świętobor I i Bogusław VII[3]. Genealogia
PrzypisyBibliografiaOpracowania
Literatura dodatkowa (online)
Kontrola autorytatywna (osoba): |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
