Kazimierz Oczoś

Kazimierz Oczoś

Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1931 Rzeszów
Data śmierci	7 marca 2012
profesor zwyczajny
Uczelnia	Politechnika Rzeszowska
Odznaczenia

Kazimierz Emil Oczoś (ur. 8 grudnia 1931 w Rzeszowie, zm. 7 marca 2012) – polski profesor nauk technicznych, specjalizował się w kształtowaniu materiałów metalowych i niemetalowych sposobami obróbki skrawaniem, ściernej i erozyjnej oraz w problematyce rapid-technologii (Rapid Prototyping, Rapid Tooling i Rapid Manufacturing). Rektor Politechniki Rzeszowskiej w kadencjach 1972–1974, 1974–1981, 28 grudnia 1982 – 31 sierpnia 1987, 1993–1996, doktor honoris causa Politechniki Rzeszowskiej.

Był synem Władysława (1901-1957, żołnierz AK, kawaler Virtuti Militari) i Heleny (1905-1991^[1]. Ukończył Politechnikę Krakowską w Krakowie (1957)^[2][3]. W latach 1954–1963 pracował na Politechnice Krakowskiej jako młodszy asystent, asystent i starszy asystent. W 1963 podjął pracę w Wyższej Szkole Inżynierskiej (obecna nazwa: Politechnice Rzeszowskiej) w Rzeszowie na stanowisku wykładowcy, starszego wykładowcy a następnie docenta. Stopień naukowy doktora nauk technicznych otrzymał w 1969 na Wydziale Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie na podstawie rozprawy pt. „Badania wybranych zależności w procesie kształtowania porcelanowych izolatorów pełnopniowych w stanie niewypalonym”. W 1976 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego^[3], a w 1990 – tytuł naukowy profesora zwyczajnego^[2]. Od 1990 był zatrudniony jako profesor zwyczajny na Politechnice Rzeszowskiej. 16 maja 2002 otrzymał pierwszy w Rzeszowie tytuł doktora honoris causa Politechniki Rzeszowskiej^[4].

Specjalizował się w kształtowaniu materiałów metalowych i niemetalowych sposobami obróbki skrawaniem, ściernej i erozyjnej oraz w problematyce rapid-technologii (Rapid Prototyping, Rapid Tooling i Rapid Manufacturing). Był autorem 11 monografii oraz ponad 400 publikacji naukowych. Rektor Politechniki Rzeszowskiej w latach 1972–1981, 1983–1987 i 1993–1996^[5].

W latach 1977–1980 był prezesem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich.

Pełnił szereg funkcji związanych z działalnością naukową, organizatorską i edytorską, między innymi:

• członek Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk^[6],
• członek rzeczywisty Ukraińskiej Akademii Transportu w Kijowie,
• członek rzeczywisty Akademii Inżynierskiej w Polsce^[6],
• członek Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych^[6],
• zastępca redaktora naczelnego „Advances in Manufacturing Scence and Technology”,
• redaktor naczelny czasopisma naukowo-technicznego „Mechanik”.

Od 1955 był członkiem PZPR^[3][1]. Pełnił funkcje I sekretarza POP PZPR Studium Wieczorowego Politechniki Krakowskiej (1961–1967), członka Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Rzeszowie (1971–1973) i członka Egzekutywy KW PZPR w Rzeszowie (od 15 lutego 1975 do 11 marca 1981)^[1]. Był także przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w Rzeszowie^[7][1].

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i medalem „Zasłużonym dla Politechniki Rzeszowskiej”^[6]. W czasach PRL był odznaczony również m.in.: Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i odznaką „Zasłużony Nauczyciel PRL”^[3]. W 1976 wyróżniony wpisem do „Księgi zasłużonych dla województwa rzeszowskiego”^[7]. W 1977 roku otrzymał Odznakę „Zasłużony dla Sanoka”^[8][9].

Zmarł 7 marca 2012^[6]. Został pochowany na cmentarzu Pobitno w Rzeszowie^[10].

• Prof. zw. dr inż. Kazimierz Emil Oczoś, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-07-15] .
• Biuletyn IPN