|
Kazimierz Winicki
Kazimierz Gustaw Winicki vel Gustaw Kazimierz Weinreb (ur. 10 grudnia 1896 we Lwowie, zm. 23 marca 1958 w Jersey City) – pułkownik dyplomowany obserwator Wojska Polskiego. ŻyciorysOd 7 lipca 1920 roku do 1 maja 1921 roku był dowódcą taborów 4 Armii[1]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Dowództwie Taborów 4 Armii, a jego oddziałem macierzystym był 6 Dywizjon Taborów[2]. W 1921 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego 1921–1923[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 26. lokatą w korpusie oficerów taborowych, a jego oddziałem macierzystym był 10 Dywizjonu Taborów[4]. Z dniem 1 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Szefostwa Administracji Armii. Będąc słuchaczem kursu, a następnie pełniąc służbę sztabową pozostawał oficerem nadetatowym 10 Dywizjonu Taborów w Przemyślu[5]. 31 marca 1924 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 19. lokatą w korpusie oficerów taborów[6]. 30 grudnia 1925 roku został przeniesiony do kadry oficerów taborowych przy Departamencie II Ministerstwa Spraw Wojskowych z równoczesnym przydziałem do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Grudziądzu w charakterze wykładowcy (etat Sztabu Generalnego)[7][8]. Później został przeniesiony z korpusu oficerów taborowych do korpusu oficerów aeronautycznych. W latach 1928–1931 w dalszym ciągu w Oficerskiej Szkole Lotniczej[9][10]. 2 grudnia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki[11]. 23 października 1931 roku został przeniesiony z Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie do 6 pułku lotniczego we Lwowie na stanowisko dowódcy dywizjonu[12][13]. 23 marca 1932 roku w Dzienniku Personalnym MSWojsk. sprostowano mu imię z „Gustaw Winicki” na „Kazimierz Gustaw Winicki”[14]. 3 listopada 1932 roku został przydzielony na czteromiesięczny Kurs oficerów sztabowych lotnictwa w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, w charakterze zastępcy dyrektora nauk kursu[15]. 11 kwietnia 1933 roku ogłoszono jego przeniesienie do Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie na stanowisko dyrektora nauk[16]. W 1935 roku był członkiem Komitetu Redakcyjnego Przeglądu Lotniczego. Następnie pełnił służbę w Dowództwie Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisku szefa Wydziału Organizacyjnego[17]. Mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 19 marca 1939 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa. Był wówczas wykładowcą w Wyższej Szkole Lotniczej w Warszawie[18]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był kierownikiem referatu operacyjno-informacyjnego Dowództwa Lotnictwa i OPL Armii „Prusy”. Po kampanii przedostał się do Francji. Przebywał w bazie w Lyon, a po ewakuacji do Wielkiej Brytanii, w Polskim Obozie w Blackpool, gdzie podjął inicjatywę zbierania dokumentacji lotniczej. W RAF otrzymał numer służbowy P-0805[19]. W listopadzie 1940 roku pełnił służbę w Wydziale Organizacyjno-Szkoleniowym Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych[20]. W latach 1942–1944 był szefem Wydziału Organizacyjnego Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych[21]. Po zwolnieniu ze służby emigrował do Stanów Zjednoczonych. Zmarł 23 marca 1958 roku w Jersey City. Został pochowany na cmentarzu West Side Avenue Jersey City[22]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
