|
Ken Bugul
Ken Bugul, właśc. Mariètou Mbaye Biléoma (ur. 1948 w Ndoucoumane w Senegalu[1]) – senegalska pisarka pisząca po francusku. ŻyciorysUczęszczała do szkoły średniej w Thiès[1]. Przez rok studiowała na uniwersytecie w Dakarze, po czym zdobyła stypendium, dzięki któremu kontynuowała studia w Belgii. Gdy wróciła do Senegalu w 1980 roku, została dwudziestą ósmą żoną lokalnego marabuta, który wkrótce zmarł[2]. W latach 1983–1993 angażowała się w działania związane z rozpowszechnianiem idei świadomego macierzyństwa: przez trzy lata koordynowała na szczeblu krajowym działania senegalskiej organizacji zajmującej się prawami reprodukcyjnymi, a później pracowała za granicą dla międzynarodowych placówek Planned Parenthood w Afryce[1][2]. Wyszła po raz drugi za mąż, za ginekologa z Beninu. Po dłuższym pobycie w Togo przeniosła się do Porto-Novo[2]. Po śmierci drugiego męża założyła galerię sztuki i rzemiosła w jego dawnym gabinecie[1]. W 2006 roku była rezydentką w programie literackim Uniwersytetu Iowa[3]. TwórczośćZadebiutowała w 1982 autobiograficzną powieścią Le Baobab Fou, w której opisała przeżycia osoby z frankofońskiej, postkolonialnej Afryki podczas pobytu w Belgii[2][4]. Po naleganiu francuskiego wydawcy autorka dla bezpieczeństwa przybrała pseudonim Ken Bugul – imię w języku wolof znaczące „niechciana osoba”, które jest nadawane, by oszukać złe duchy, nienarodzonym dzieciom w rodzinach doświadczonych poronieniem[2]. Powieść doczekała się licznych opracowań krytycznych[4] oraz została przetłumaczona m.in. na język angielski i niemiecki. Jej kolejne dwie powieści również miały charakter autobiograficzny. Książka Riwan ou Le chemin de sable (1999) została wyróżniona nagrodą Grand prix littéraire d’Afrique noire przyznawaną przez Stowarzyszenie Pisarzy Języka Francuskiego. W alegorycznej powieści La Folie et la mort (2000) autorka połączyła wątki autobiograficzne z wymyślonymi legendami i snami. W następnych publikacjach zaczęła odchodzić od wątków autobiograficznych na rzecz fikcji literackiej. Za swoją twórczość została w 2003 roku wyróżniona przez ministra kultury Francji odznaczeniem Kawaler Orderu Sztuki i Literatury[2]. W jej powieściach często pojawia się wątek wyzwolenia afrykańskich kobiet z ról narzucanych przez lokalne tradycje, a także motyw nieobecnej matki[2]. Dzieła
Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba): |
||||||||||||||
