|
Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1960 zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu państwa bez medalu państwa nieuczestniczące w igrzyskach Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1960              .jpg)     Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1960 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na VIII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1960 roku w Squaw Valley. W ramach igrzysk w Squaw Valley rozegrano 27 konkurencji w ośmiu dyscyplinach sportowych[1], czyli o trzy konkurencje więcej niż podczas poprzednich zimowych igrzysk, które rozegrano w Cortinie d’Ampezzo[2]. W programie zawodów olimpijskich w 1960 roku po raz pierwszy znalazł się biathlon (bieg indywidualny mężczyzn)[3] oraz biegi łyżwiarskie kobiet na czterech dystansach[4]. Z kolei po raz pierwszy w historii nie przeprowadzono rywalizacji olimpijskiej w bobslejach. Wynikało to z kontrowersyjnej decyzji komitetu organizacyjnego igrzysk, który odmówił zbudowania toru bobslejowego, argumentując, że zawody te cieszą się zainteresowaniem małej liczby reprezentacji[5]. W zawodach olimpijskich w Squaw Valley uczestniczyło 665 sportowców (521 mężczyzn i 144 kobiety) z 30 państw[1]. Dla Związku Południowej Afryki występ był debiutem w zimowych igrzyskach olimpijskich[6]. Medalistami zostali przedstawiciele 14 państw, zatem 16 reprezentacji zakończyło igrzyska z zerowym dorobkiem medalowym. Zwycięzcą klasyfikacji medalowej został Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Sportowcy z tego kraju zdobyli 21 medali – 7 złotych, 5 srebrnych i 9 brązowych[1]. Był to trzeci z rzędu start olimpijski sportowców z ZSRR, po zimowych i letnich igrzyskach w 1956, podczas których zostali oni zdobywcami największej liczby medali[2][7]. Dla Stanów Zjednoczonych były to czwarte igrzyska, po letnich w 1904 i 1932 oraz zimowych w 1932, na których kraj ten wystąpił w roli gospodarza. Występ amerykańskich sportowców w Squaw Valley był jednak najsłabszym z tych czterech startów. Mimo to pod względem liczby medali osiągnęli oni najlepszy rezultat na zimowych igrzyskach olimpijskich od 1952 roku[8]. Po raz trzeci w zimowych igrzyskach olimpijskich Niemcy wystawili wspólną reprezentację dla zawodników z RFN i NRD. Niemieccy reprezentanci osiągnęli najlepszy wynik z dotychczasowych startów w zimowych igrzyskach olimpijskich, a także drugi występ olimpijski, po Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956, z dorobkiem czterech złotych medali[9]. Reprezentanci Kanady zaliczyli najlepszy zimowy start olimpijski – drugi po igrzyskach w 1948, zakończony z dwoma złotymi medalami[10]. Reprezentacje Czechosłowacji, Holandii i Polski po raz drugi w historii zdobyły medale na zimowych igrzyskach olimpijskich. Dla Czechosłowacji, która w poprzednich startach zdobyła srebro w hokeju na lodzie na igrzyskach w 1948 roku, srebrny medal zdobył Karol Divín w łyżwiarstwie figurowym[11]. Dla Holandii dwa pierwsze medale od 1952 roku zdobyli Sjoukje Dijkstra w łyżwiarstwie figurowym i Jan Pesman w szybkim[12]. Z kolei dla Polski był to drugi z rzędu zimowy start z dodatnim dorobkiem medalowym. Na podium olimpijskim w łyżwiarskim biegu na 1500 m stanęły Elwira Seroczyńska i Helena Pilejczyk, zdobywając srebro i brąz[13][14]. Pierwsze od 1948 roku złoto olimpijskie na zimowych igrzyskach dla Francji zdobył natomiast Jean Vuarnet w narciarstwie alpejskim[15][16]. Najlepszy zimowy start od 1948 roku pod względem liczby złotych medali zaliczyli również Szwedzi[17], a najlepszy występ olimpijski od zimowych igrzysk w 1952 roku uzyskali Norwegowie, zarówno pod względem złotych, jak i wszystkich medali[18]. Najsłabszy występ olimpijski od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1936, biorąc pod uwagę letnie i zimowe starty, zaliczyli reprezentanci Włoch[19]. Dla Austriaków również był to najsłabszy występ od 1936 roku, jednak wliczając tylko zimowe starty[20]. Z kolei Finowie odnotowali najsłabszy występ olimpijski od igrzysk w Sankt Moritz w 1948 roku[21]. Dwa kraje, które zdobyły medale na poprzednich zimowych igrzyskach, nie dokonały tego w Squaw Valley. Były to Japonia[22] i Węgry. Dla Węgrów był to pierwszy od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1928 start olimpijski zakończony z zerowym dorobkiem medalowym[23]. Podczas igrzysk medale zdobyło 131 sportowców. Piętnaścioro zdobyło przynajmniej dwa medale, a dziesięcioro spośród nich przynajmniej jedno złoto. Jedynym trzykrotnym medalistą igrzysk został Veikko Hakulinen, który zdobył po jednym medalu każdego koloru w biegach narciarskich. Jedynymi dwukrotnymi mistrzami olimpijskimi zostali natomiast panczeniści – Lidija Skoblikowa i Jewgienij Griszyn[1]. Klasyfikacja państwPoniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1960 w Squaw Valley, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.
Klasyfikacje według dyscyplinBiathlonPodczas igrzysk w Squaw Valley po raz pierwszy o medale olimpijskie rywalizowano w biathlonie. Sport ten, pod nazwą patrolu wojskowego, był w programie olimpijskim na igrzyskach w Chamonix oraz na trzech kolejnych igrzyskach pełnił rolę sportu pokazowego. W 1960 roku został pełnoprawną dyscypliną olimpijską. Biathloniści rywalizowali w jednej konkurencji – biegu indywidualnym na dystansie 20 km[3][24]. Pierwszym mistrzem olimpijskim w biathlonie został Szwed Klas Lestander, srebrny medal zdobył Fin Antti Tyrväinen, a brązowy – reprezentant ZSRR, Aleksandr Priwałow[25].
Biegi narciarskieProgram zawodów olimpijskich w biegach narciarskich nie uległ zmianie w porównaniu do poprzednich igrzysk i składał się z sześciu konkurencji – czterech biegów mężczyzn i dwóch biegów kobiet[26][27]. Zawody te były jednocześnie mistrzostwami świata w narciarstwie klasycznym[28]. Medalistami zostali biegacze z czterech państw – Norwegii, Szwecji, Finlandii i ZSRR. W dorobku ZSRR znalazło się najwięcej, sześć medali – jeden złoty, dwa srebrne i trzy brązowe. Po pięć medali, w tym po dwa złote, zdobyli Szwedzi i Finowie[27]. Najbardziej utytułowanym biegaczem został Fin Veikko Hakulinen, w którego dorobku znalazły się trzy medale, po jednym z każdego kruszcu. Wśród mężczyzn multimedalistami zostali również: Håkon Brusveen i Sixten Jernberg (złoto i srebro), Rolf Rämgård (srebro i brąz) oraz Nikołaj Anikin (dwa razy brąz). Wśród kobiet multimedalistkami zostały reprezentantki ZSRR – Marija Gusakowa, Lubow Baranowa i Radja Jeroszyna, które zajęły wszystkie trzy miejsca na podium w biegu indywidualnym na 10 km i zdobyły srebro w biegu sztafetowym[27].
Hokej na lodzieW turnieju olimpijskim w hokeju na lodzie zwyciężyła reprezentacja Stanów Zjednoczonych, dla której był to pierwszy złoty medal w tej dyscyplinie[29]. Amerykanie pokonali najlepszą wówczas na świecie czwórkę zespołów – Kanady, Związku Radzieckiego, Czechosłowacji i Szwecji, które upatrywane były wśród faworytów do zdobycia złota[30]. Kanadyjczycy zdobyli srebrny medal, a reprezentanci ZSRR medal brązowy[31].
Kombinacja norweskaRywalizacja olimpijska w kombinacji norweskiej w Squaw Valley, tak samo jak cztery lata wcześniej w Cortinie d’Ampezzo, składała się z jednej konkurencji indywidualnej, składającej się z trzech serii skoków (do noty wliczano najlepsze dwa) i biegu narciarskiego na 15 km[32][33]. Zawody te rozgrywane były jednocześnie w ramach mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym[34]. W zawodach zwyciężył Niemiec Georg Thoma, srebro zdobył Norweg Tormod Knutsen, a brąz – reprezentant ZSRR, Nikołaj Gusakow[35]. Medal Thomy był pierwszym dla Niemiec, a medal Gusakowa pierwszym dla ZSRR zdobytym w kombinacji norweskiej. Jednocześnie Thoma został drugim w historii, po Heikki Hasu w 1948 roku, dwuboistą spoza Norwegii, który zdobył złoto olimpijskie w tej dyscyplinie[36].
Łyżwiarstwo figuroweKonkurencje łyżwiarstwa figurowego rozegrane podczas igrzysk w Squaw Valley były takie same jak w Cortinie d’Ampezzo – przeprowadzono rywalizację solistów, solistek i par sportowych[37][38]. Medale zdobyli reprezentanci pięciu państw, przy czym tylko Amerykanie i Kanadyjczycy stanęli na podium więcej niż jeden raz. Amerykanie wywalczyli cztery medale, a Kanadyjczycy dwa[38]. Pierwsze medale olimpijskie w łyżwiarstwie figurowym zdobyli dla swoich państw: Karol Divín dla Czechosłowacji oraz Sjoukje Dijkstra dla Holandii[39][40][41].
Łyżwiarstwo szybkiePodczas igrzysk w Squaw Valley rozegrano osiem konkurencji w łyżwiarstwie szybkim, czyli o cztery więcej niż podczas poprzednich igrzysk[42][43]. Po raz pierwszy przeprowadzono rywalizację olimpijską kobiet w tej dyscyplinie[4]. Medale zdobyli reprezentanci siedmiu państw. Najwięcej razy, dwunastokrotnie, na podium olimpijskim stanęli panczeniści ze Związku Radzieckiego. Zdobyli oni medale we wszystkich konkurencjach, we wszystkich poza biegiem kobiet na 500 m i biegiem mężczyzn na 10 000 m zdobyli złoto[43]. Najbardziej utytułowanymi panczenistami zostali Jewgienij Griszyn i Lidija Skoblikowa, w których dorobku znalazły się po dwa złote medale[43]. Griszyn jako jedyny obronił tytuł mistrza olimpijskiego z poprzednich igrzysk[14]. Dokonał tego dwukrotnie – w biegu na 500[44] i 1500 m, przy czym w drugim z nich zwyciężył ex aequo z Roaldem Aasem. Był to drugi z rzędu przypadek w rywalizacji olimpijskiej na tym dystansie, że przyznano dwa złote medale[45]. Poza Griszynem i Skoblikową multimedalistami zostali: Helga Haase, Knut Johannesen i Wiktor Kosiczkin. Wszyscy zdobyli po jednym złotym i jednym srebrnym medalu[43]. Medale Haase były jednocześnie pierwszymi zdobytymi w łyżwiarstwie szybkim dla Niemiec[43][44][45][46][47]. Pierwsze medale w tej dyscyplinie dla Polski zdobyły natomiast Elwira Seroczyńska i Helena Pilejczyk w biegu na 1500 m kobiet[14][48].
Narciarstwo alpejskieKonkurencje alpejskie rozgrywane na igrzyskach w 1960 roku nie zmieniły się w porównaniu do poprzednich igrzysk. Medale przyznano w sześciu kompletach – w zjeździe, slalomie i slalomie gigancie mężczyzn i kobiet[49][16]. Medalistami zostali reprezentanci siedmiu państw. Najwięcej, pięć medali zdobyli Austriacy. Z kolei Szwajcarzy jako jedyni zdobyli dwa złote medale. W narciarstwie alpejskim po dwa medale zdobyło dwoje zawodników – Ernst Hinterseer (złoto i brąz) wśród mężczyzn i Penny Pitou (dwa razy srebro) wśród kobiet. Reprezentantka Kanady, Anne Heggtveit wywalczyła pierwszy złoty medal w narciarstwie alpejskim dla swojego kraju, zwyciężając w slalomie[50][51][52][53][54][55].
Skoki narciarskieNiezmiennie od poprzednich igrzysk, w 1960 roku rozegrano jedną konkurencję olimpijską w skokach narciarskich – zawody indywidualne[56]. Zawody te były jednocześnie mistrzostwami świata w narciarstwie klasycznym[57]. Złoty medal zdobył Niemiec Helmut Recknagel, srebrny – Fin Niilo Halonen, a brązowy – Austriak Otto Leodolter[58]. Złoto Recknagela było pierwszym medalem tego koloru dla Niemiec w zawodach olimpijskich w skokach narciarskich[59]. Jednocześnie po raz drugi w historii, po igrzyskach w Cortinie d’Ampezzo, medalu olimpijskiego w tej dyscyplinie nie zdobył żaden ze skoczków norweskich[60].
Multimedaliści15 sportowców zdobyło w Squaw Valley więcej niż jeden medal, a 10 spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Najwięcej – czworo – multimedalistów startowało w barwach Związku Radzieckiego. Pięcioro z multimedalistów stawało na podium olimpijskim w łyżwiarstwie szybkim, czworo w biegach narciarskich, a jeden w narciarstwie alpejskim. Jedynym trzykrotnym medalistą igrzysk został fiński biegacz, Veikko Hakulinen, który zdobył po jednym medalu z każdego kruszcu. Z kolei jedynymi dwukrotnymi mistrzami olimpijskimi zostali panczeniści ze Związku Radzieckiego – Lidija Skoblikowa i Jewgienij Griszyn. Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1960, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.
Przypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
