Kościół św. Katarzyny w Chełmcach

Kościół św. Katarzyny w Chełmcach

nr rej. A/1611 z 16.04.2012[1]
kościół parafialny
Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Chełmce
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Katarzyny w Chełmcach
Wezwanie	Katarzyna Aleksandryjska
Wspomnienie liturgiczne	25 listopada
Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie	św. Jan Paweł II, św. Faustyna, bł. ks. Jerzy Popiełuszko[2], św. Katarzyna Aleksandryjska[3]
Historia Data rozpoczęcia budowy 1842 Data zakończenia budowy 1843 Data poświęcenia 11 października 2020[4]
Dane świątyni Styl styl arkadowy Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 3 Matka Boża, Serce Jezusa Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Kruszwica Kościół św. Katarzyny w Chełmcach
Położenie na mapie Polski Kościół św. Katarzyny w Chełmcach
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Kościół św. Katarzyny w Chełmcach
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego Kościół św. Katarzyny w Chełmcach
52°36′49,1″N 18°27′03,0″E/52,613639 18,450833
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Katarzyny w Chełmcach – rzymskokatolicki kościół parafialny zlokalizowany w Chełmcach (powiat inowrocławski, województwo kujawsko-pomorskie). Do rejestru zabytków został wpisany 16 kwietnia 2012 pod numerem A/1611^[1].

Istnieją przypuszczenia, że parafia w Chełmcach jest jedną z najstarszych na Kujawach (pierwsza wzmianka pochodzi z 1257^[5]). W XV wieku drewniany kościół stojący we wsi określany był mianem wiekowego. W świątyni znajdowały się trzy ołtarze - w głównym znajdował się obraz Matki Boskiej z dzieciątkiem, a na jego zasłonie umieszczono wyobrażenie św. Katarzyny. Ołtarze boczne umieszczono w nawie głównej. Obiekt ten uległ rozbiórce dopiero w początku XIX wieku, a część materiałów wykorzystano do budowy małej kaplicy, w której odbywały się nabożeństwa. W XVI wieku funkcjonowała w Chełmcach szkoła parafialna. W czerwcu 1842 rozpoczęto prace przy wznoszeniu nowego kościoła, a zakończono je w grudniu 1843. Miał on jeden ołtarz. W tym czasie spłonęła stara kaplica. W czasie Kulturkampfu silne były we wsi tradycje pracy organicznej, w czym szczególnie wykazywał się ks. Kasper Kaczmarek. W czasie okupacji hitlerowskiej Niemcy aresztowali 2 listopada 1939 księdza proboszcza Antoniego Ludwiczaka, którego potem zamordowali w ośrodku eutanazji Hartheim^[6].

Po II wojnie światowej wyremontowano wieżę, organy, jak również plebanię. Przywrócony również oryginalny wystrój ołtarza głównego, uporządkowano cmentarz, jego alejki wyłożono kostkę brukową, a także położono chodnik koło kościoła. Obok świątyni wzniesiony został ołtarz polowy^[6]. W listopadzie 2019 roku przeprowadzono remont wieży kościoła z powodu jej złego stanu^[7].

Ze wsi pochodzi zabytkowa monstrancja, która znajduje się w Muzeum Archidiecezjalnym w Gnieźnie. Cenne są też ornaty, także przedsoborowe. Część wyposażenia pochodzi z XIX i XX wieku^[6].

Wokół kościoła stoją cztery kapliczki gipsowe: prawdopodobnie św. Antoniego z Padwy, Matki Boskiej, nieznanego kapłana w komży oraz kapłana z dzieckiem na rękach^[6].

Widok od strony wieży

Kaplica św. Antoniego z Padwy

Kaplica przedpogrzebowa