Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wojkowicach

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wojkowicach

Kościół parafialny
Fasada świątyni w 2017 roku
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Miejscowość	Żychcice (Wojkowice)
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
Historia Data rozpoczęcia budowy 1936 Data zakończenia budowy 1938 Aktualne przeznaczenie Kościół parafialny
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła
Położenie na mapie Wojkowic Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wojkowicach
Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wojkowicach
Położenie na mapie województwa śląskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wojkowicach
Położenie na mapie powiatu będzińskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wojkowicach
50°22′03,9″N 19°01′07,8″E/50,367750 19,018833
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wojkowicach – rzymskokatolicki kościół parafialny położony w Żychcicach (części miasta Wojkowice). Funkcjonuje przy nim parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Początkowo wieś Żychcice (obecnie część miasta Wojkowice) należała do parafii w Bytomiu, a w 1277 włączono ją do parafii św. św. Piotra i Pawła w Kamieniu (Piekary Śląskie). Od 1820 wieś przynależała do parafii Siemonia. 1 lipca 1901 rozpoczęto budowę kaplicy dla członków Żywego Różańca, co planowano już od 1894. W sierpniu 1901 oddano do użytku obiekt na pięćset osób (17 metrów długości i 9 metrów szerokości). 15 sierpnia 1901 odprawiono tam pierwsze nabożeństwo maryjne (obraz Matki Boskiej Częstochowskiej). W 1904 kaplica została filią parafii w Bobrownikach. 4 maja 1909 erygowano parafię w Żychcicach (najmniejszą w okolicy, liczącą około 800 osób). Dekret w tej sprawie wydał ks. Franciszek Brudzyński. W 1918 ks. Stefan Marzec dokonał szczegółowego spisu inwentarza kościelnego, jak również pozostawił po sobie szczegółowy opis pierwszego kościoła (kaplicy). W 1936 rozpoczęto budowę obecnego kościoła, który oddano do użytku 15 sierpnia 1938 (starą kaplicę rozebrano w tym samym roku). Napaść Niemiec na Polskę w 1939 przerwała prace wykończeniowe w świątyni. W 1942 Niemcy zrabowali dwa dzwony (Piotr i Paweł) zakupione z funduszy parafian i proboszcza Jana Pilca. Po zakończeniu II wojny światowej prace przy wyposażaniu kościoła dokończył ks. Stanisław Gałązka (zbudowano schody wejściowe, osadzono trzy pary drzwi dębowych, zbudowano balkon nad kruchtą). W 1948 zainstalowano organy firmy Truszczyński. Ołtarz główny z figurą Marki Bożej Wniebowziętej zaprojektował Jan Budziła. W ołtarzu bocznym umieszczono postać Najświętszego Serca Jezusowego. Po 1952 do świątyni wstawiono ławki, założono ogrzewanie oraz położono posadzkę z terakoty. W 1959 powieszono nowe dzwony: Marię i Józefa. Konsekracji świątyni dokonał biskup Zdzisław Goliński 19 czerwca 1960 (pierwotnie planowana była na grudzień 1939). W latach 1987–1991 kopalnia Jowisz usuwała w obiekcie szkody górnicze. W 2000 parafianie ufundowali nowy ołtarz główny z białego marmuru, który konsekrował arcybiskup Stanisław Nowak. Kościół posiada relikwie bł. Jozafata Kuncewicza^[1][2][3].