|
Kolegium Kijowsko-Mohylańskie Kolegium Kijowsko-Mohylańskie – kolegium prawosławne utworzone w 1632 według wzorów kolegiów jezuickich przez metropolitę Piotra Mohyłę - reformatora organizacji Cerkwi w Rzeczypospolitej[1]. W 1658, w wykonaniu postanowień unii hadziackiej kolegium zostało przekształcone w Akademię Kijowsko-Mohylańską, otrzymując oficjalny status wyższej uczelni i zrównanie w prawach z Akademią Krakowską. W 1632 prawosławny metropolita kijowski Piotr Mohyła połączył i zreorganizował szkoły Ławry Kijowsko-Peczerskiej i kijowskiej szkoły brackiej, tworząc Kolegium Kijowsko-Mohylańskie. 14 marca 1633 roku Władysław IV Waza zatwierdził przywilejem kolegium w Kijowie, potwierdzając to 18 marca 1635. Szkoła była wzorowana na kolegiach jezuickich, identyczny był również program studiów, w czasie których używano podręczników w języku polskim i łacińskim. Klasy nosiły nazwy: infima, grammatica, syntaxima, klasa poetyki, klasa retoryki. Kładziono nacisk na naukę greki, łaciny, cerkiewnosłowiańskiego i polskiego. Kolegium posiadało bibliotekę, której podstawą były prywatne zbiory zapisane przez Piotra Mohyłę. Piotr Mohyła chciał wykorzystać doświadczenia Akademii Ostrogskiej. Mohyła przez wiele lat starał się bezskutecznie o przyznanie utworzonej przez niego uczelni statusu akademii[2]. Zorganizowanie szkoły prawosławnej według wzorców katolickich wywołało żywą dyskusję wśród prawosławnych Rzeczypospolitej; krytycy Piotra Mohyły przekonywali, że absolwenci placówki odchodzą od swojego wyznania[3]. Pierwszym rektorem uczelni był Izajasz Trochimowicz-Kozłowski. Wykładowcami w kolegium kijowskim byli: Sylwester Kossów, Ignat Aksienowicz Staruszczyc, Sofroniusz Poczapski, Antoni Pacewski, Jazep Kananowicz Garbacki. Przypisy
Bibliografia, literatura, linki
Zobacz też |
