|
Konferencja berlińska (1884–1885) Belgia Francja Hiszpania Niemcy Portugalia Wielka Brytania Włochy Niepodległe państwa Konferencja berlińska, zwana także konferencją kongijską – zwołana na przełomie lat 1884–1885, poświęcona była ustaleniu podziałów terytorialnych przyszłych aneksji terytorialnych w Afryce. Na konferencji obecni byli przedstawiciele europejskich państw, które miały do tej pory posiadłości w Afryce, w tym Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Portugalia, Włochy i Belgia. Jednym z najważniejszych postanowień konferencji było ustanowienie obszaru dorzecza Kongo własnością króla belgijskiego Leopolda II oraz ustalenia dwustronne pomiędzy europejskimi państwami w zakresie podziałów terytorialnych na spornych obszarach[1]. Na konferencji postanowiono o granicach większości kolonii w Afryce. W późniejszych okresach władza na poszczególnych obszarach zmieniała się, lecz granice w większości przypadków pozostały takie, jakie wtedy wytyczono. Akt końcowy z 26 lutego 1885 roku (rozdział 1, artykuł 6 oraz rozdział 2, artykuł 9) nakazywał znieść handel czarnymi niewolnikami[2], co powtórzyła konwencja zawarta w Brukseli 2 lipca 1890 roku[3]. Przypisy
Kontrola autorytatywna (international conference): |
