|
Konstytucja Mongolii
Konstytucja Mongolii (mong. Монгол Улсын Үндсэн Хууль, Mongol Ulsyn Ündsen Chuul’, tłum. Ustawa zasadnicza Mongolii) – najważniejszy akt prawny (ustawa zasadnicza) Mongolii. Informacje ogólneAktualnie obowiązująca konstytucja została uchwalona w 1992[1] po upadku komunizmu i przemianach politycznych początku lat 90, jako czwarta z kolei, ale pierwsza w pełni demokratyczna konstytucja Mongolii. Uchwalona 13 stycznia 1992, weszła w życie miesiąc później – 12 lutego. Zgodnie z konstytucja Mongolia jest republiką parlamentarną rządzoną przez prezydenta wybieranego w wyborach bezpośrednich. Treść konstytucjiKonstytucja Mongolii składa się z sześciu rozdziałów, poprzedzonych krótką preambułą. Łącznie zawiera 79 artykułów. Rozdział pierwszyZawiera artykuły od 1 do 13. Poświęcony jest suwerenności i integralności terytorialnej państwa. Definiuje mongolskie symbole narodowe, godło, flagę i hymn. Ustala stosunki pomiędzy państwem a religią. Rozdział drugiZawiera artykuły od 14 do 19. Dotyczy wolności i praw człowieka. Gwarantuje wolność religijną, kulturową, do zrzeszania się, a także prawo do głosowania czy wolności prasy. Definiuje obowiązki obywatelskie. Rozdział trzeciZawiera artykuły od 20 do 56. Poświęcony jest strukturze władzy w Mongolii. Definiuje trójpodział władzy. Dzieli się na cztery części. Część pierwszaZawiera rozdziały od 20 do 29. Dotyczy władzy ustawodawczej, którą jest w Mongolii wybierany na cztery lata jednoizbowy parlament, : Wielki Churał Państwowy, w którym zasiada 76 posłów. Część drugaZawiera rozdziały od 30 do 37. Poświęcony jest władzy wykonawczej w osobie Prezydenta, który wybierany jest w dwustopniowych wyborach na czteroletnią kadencję. Prezydent jest głową państwa i przysługują mu liczne prerogatywy. Część trzeciaZawiera rozdziały od 38 do 46. Dotyczy władzy wykonawczej w postaci rządu, kierowanego przez premiera. Rząd wyłaniany jest przez większość parlamentarną, a zatwierdzany przez prezydenta. Jest „najwyższą władzą wykonawczą”. Część czwartaZawiera rozdziały od 47 do 56. Poświęcony jest władzy sądowniczej, która pozostaje w rękach niezależnych sądów. Gwarantuje obywatelom prawo do obrony. Określa kompetencje i zasady działania Sądu Najwyższego. Rozdział czwartyZawiera artykuły od 57 do 63. Określa podział terytorialny i administracyjny kraju. Definiuje podział władzy samorządowej oraz zakres obowiązków rządowej administracji terenowej. Rozdział piątyZawiera artykuły od 64 do 67. Dotyczy funkcjonowania dziewięcioosobowego Trybunału Konstytucyjnego, określa jego obowiązki i prerogatywy. Rozdział szóstyZawiera artykuły od 68 do 70. Definiuje reguły zmiany konstytucji – do jej zmiany konieczne jest uzyskanie więcej niż 3/4 głosów w parlamencie. Ustanawia datę wejścia konstytucji w życie na 12 lutego 1992, na godz. 12:00. Historia konstytucjiPierwsza konstytucja niepodległej Mongolii została uchwalona 26 listopada 1924 proklamująca Mongolię jako republikę ludową. Druga i trzecia konstytucja komunistycznej Mongolii uchwalane były kolejne w roku 1940 i 1960. W maju 2001 roku uchwalona została Pierwsza poprawka do czwartej konstytucji[2]. Zobacz też
Przypisy
BibliografiaLinki zewnętrzne |
||||||||||||||||||
