|
Kontynentalna Hokejowa Liga
Kontynentalna Hokejowa Liga[1][2][3][4][5][6][7] (KHL[8]; ros. Континентальная хоккейная лига (КХЛ)[9] – tranksr. Kontinientalnaja Chokkiejnaja Liga, ang. Kontinental Hockey League[10]) – rozgrywki hokeja na lodzie założone w 2008, stanowiące najwyższą i narodowo mistrzowską klasę rozgrywkową w Rosji. Liga ma charakter międzynarodowy, gdyż prócz drużyn rosyjskich, swoich przedstawicieli ma trzy inne państwa: Białoruś, Kazachstan, Chiny. HistoriaDo rozpadu ZSRR najwyższą klasą rozgrywkową była tzw. Wyższa liga. Drugą klasą ligową była do tego czasu Pierwsza liga, zaś niżej istniała jeszcze Druga liga. Ten podział został unieważniony w 1992 roku po powstaniu niepodległego państwa Rosja. Wówczas wyższa liga stała się drugą klasą rozgrywkową, a najwyższą została Superliga. Do końca sezonu superligi 2007/2008, mistrz rozgrywek Wyższej ligi awansował do Superligi. Zasadą było, iż triumfator Wyższej ligi był przyjmowany do Superligi, o ile poza sukcesem sportowym spełniał także wymagania finansowe (w przeciwnym razie szansę gry otrzymywał klub przegrany w finale). W obu przypadkach degradowany był ostatni zespół w Superlidze. Jeśli żaden z finalistów nie spełniał kryteriów, wówczas awans i degradacja nie odbywały się. 27 marca 2008 roku Federacja Hokeja Rosji (FHR) oficjalnie przekazała Kontynentalnej Lidze Hokejowej wszystkie prawa organizacji mistrzostw narodowych w Rosji. Tym samym najwyżej sklasyfikowany zespół KHL jest ogłaszany mistrzem Rosji w hokeju na lodzie[11]. W praktyce latem 2008 roku rozgrywki Superligi zostały zastąpione przez KHL. Od tego czasu zaniechano stałej możliwości awansu triumfatora wyższej ligi do KHL jako coroczną regułę (jakkolwiek w 2010 roku do KHL przyjęto aktualnego mistrza rozgrywek wyższej ligi – klub Jugra Chanty-Mansyjsk, zaś w 2012 roku finalistę WHL, Donbas Donieck). W tym samym roku zakończono działalność wyższej ligi, a w jej miejsce stworzono drugoligowe rozgrywki w nowej formule pod nazwą Wyższej Ligi Hokejowej (WHL) (trzecia klasa to od 2011 roku Rossijskaja Chokkiejnaja Liga (RHL). Do 2014 swoich reprezentantów w lidze miały Czechy i Ukraina. W 2016 do ligi został dopuszczony chiński klub Kunlun Red Star[12]. Od 2013 do 2017 w KHL występował klub z Chorwacji. W 2017 zredukowano liczbę uczestników z 29 do 27[13][14]. W 2018 zmniejszono liczbę drużyn z 27 do 25[15]. W 2019 po siedmiu latach z ligi wycofano słowacki Slovan Bratysława, w związku z czym liczba uczestników zmalała do 24[16]. Tuż po rozpoczęciu inwazji Rosji na Ukrainę 24 lutego 2022 z KHL wycofały się fiński klub Jokerit[17][18] oraz łotewski Dinamo Ryga[19]. Podział ligiKształt ligi wzorowany jest na północnoamerykańskich rozgrywkach NHL. Obecnie 22 zespoły jest podzielonych wedle położenia geograficznego na Konferencje: Zachód (11) oraz Wschód (11). W ramach tego podziału istnieją cztery Dywizje (po dwie Dywizje w każdej Konferencji). Dywizjom nadano nazwy od nazwisk czterech wybitnych radzieckich hokeistów i trenerów[20]:
Zasady i system rozgrywekW sezonie regularnym każdy z 29 zespołów rozgrywa w sumie 60 meczów (pierwotnie było 52 kolejek, potem 56). W dalszej kolejności następuje runda play-off, do której kwalifikuje się 16 drużyn z najwyższym dorobkiem punktowym (po 8 z każdej konferencji). Zasadą jest przy tym, iż na pierwszych dwóch miejscach w obu konferencjach lokuje się zespoły, które wygrały swoje dywizje (zatem niezależnie od zdobyczy punktowej jednej z nich). W pierwszej rundzie play-off (1/8 finału) gra się do trzech zwycięstw, w następnych trzech rundach (ćwierćfinały, półfinały oraz finał) rywalizacja trwa do czterech wygranych meczów. Drużyny biorące udział w rozgrywkach finałowych walczą o Puchar Gagarina. Szczególną regulację przyjęto odnośnie do rozstrzygania meczów zakończonych remisem. Wobec braku rozstrzygnięcia po 60 minutach gry, w sezonie zasadniczym zarządza się dogrywkę trwającą 5 minut, podczas której w każdej z drużyn występuje czterech graczy prócz bramkarza. Zdobyty w tym czasie gol kończy spotkanie, a uzyskująca go drużyna wygrywa mecz (otrzymuje ona 2 punkty, zaś zespół przegrany 1 punkt). W razie braku gola, zarządza się rzuty karne. Reguła ta nie obowiązuje w fazie play-off, kiedy dogrywka trwa 20 minut, a zespoły występują podczas niej w niezmienionej sile 5 graczy na lodzie. Zasada „złotej bramki” pozostaje nienaruszona – drużyna strzelająca gola, wygrywa tym samym mecz. Edycje rozgrywekTrofea i nagrodyW każdym sezonie przyznaje się szereg nagród, zarówno zespołowych, jak i indywidualnych[21].  Trofea drużynowe
Nagrody indywidualne
Władze i struktura organizacyjnaPrezydentem ligi oraz prezesem zarządu był Aleksandr Miedwiediew do końca listopada 2014. Wówczas jego miejsce zajął Dmitrij Czernyszenko[24][25]. Z kolei jego miejsca w lutym 2020 zajął Aleksiej Morozow[26]. Funkcję przewodniczącego rady nadzorczej objął Siergiej Naryszkin. Przewodniczącym Rady Dyrektorów zostali Giennadij Timczenko (prezes klubu SKA), Arkadij Rotenberg (prezes Dinama Moskwa). W Radzie zasiedli prezes KHL, wiceprezydenci oraz dyrektorzy w poszczególnych działach (np. były hokeista Walerij Kamienski (sprawujący funkcję wiceprezesa ds. rozwoju CHL i przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej KHL)[27][28]), przedstawiciele klubów oraz sponsorów[29][30]. W kwietniu 2020 ponownie wybrano skład Rady[31]. Ponadto działa zarząd KHL. KHL jako spółka zawiera pięć organizacji[32]:
W ramach ligi działa Związku Zawodników KHL (KHLPTU)[33], który ma siedzibę w Niżnym Nowogrodzie[34]. Przewodniczącym jest Andriej Kowalenko[35]. Inne dane i postanowieniaMottem rozgrywek KHL jest hasło: „Hokej – nasza gra!” (ros. „Хоккей – наша игра!”). Hymny przed meczamiPrzed każdym spotkaniem ligowym, którego gospodarzem jest drużyna rosyjska odgrywany jest Hymn Państwowy Federacji Rosyjskiej. W niektórych przypadkach jest to dodatkowo też hymn autonomicznych republik, wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej, na obszarze których mieści się dany klub grający w roli gospodarza (np. hymn Baszkirii w przypadku Saławatu Jułajew Ufa). Reguły ubioruWedług wzoru zaczerpniętego z ligi NHL oraz w przeciwieństwie do zasad obowiązujących w Superlidze drużyna gospodarzy występuje w ciemnych koszulkach, zaś zespół gości w białych bądź jasnych. Także sztab trenerski musi ubierać się podczas meczów zgodnie z regulacjami ligowymi a mianowicie nosić garnitur. Od początku KHL do 2011 nazwiska zawodników na koszulkach meczowych były zapisywane w językach krajów pochodzenia drużyn, tzn. w cyrylicy języka rosyjskiego dla klubów z Rosji oraz przykładowo w języku łotewskim w przypadku Dinamo Ryga. Wyjątkiem od tej reguły była rywalizacja finałowa o Puchar Gagarina, podczas której w meczach nazwiska hokeistów na koszulkach zapisywane były według angielskiej transkrypcji (np. Radulov, Mozyakin). Od sezonu 2011/12 nazwiska na koszulkach we wszystkich meczach są zapisywane wedle angielskiej transkrypcji nazwisk. Zdrowie i bezpieczeństwoW trosce o zdrowie i bezpieczeństwo zawodników od sezonu 2010/11 powołano do życia portal medyczny, został wprowadzony elektroniczny paszport medyczny dla hokeistów i opracowano nowe standardy bezpieczeństwa dla płyt lodowisk[36]. W związku z katastrofą lotniczą z 2011 drużyny Łokomotiwu, w 2012 władze ligi zdecydowały, że drużyny mogą podróżować na mecze wyłącznie samolotami Boeing i Airbus, nie starszymi niż 15 lat[37]. OdległościW związku z odległością geograficzną pomiędzy miastami-siedzibami klubów, drużyny w rozgrywkach KHL mają do pokonania w czasie sezonu wiele tysięcy kilometrów w czasie podróży na mecze (dla porównania wiele więcej niż kluby w lidze NHL). Biorąc pod uwagę sezon 2012/2013 najdłużej w podróży będzie zespół Amura Chabarowsk – 108 tys. km (miasto Chabarowsk położone jest na rosyjskim Dalekim Wschodzie). Najmmiej do pokonania ma drużyna Łokomotiwu Jarosław – 35 tys. km. Największa odległość między dwoma klubami do pokonania to odległość od Chabarowska do Pragi w Czechach (HC Lev Praga) – 7680 km[38]. SędziowieMecze rozgrywek KHL prowadzi czterech sędziów – dwóch głównych i dwóch liniowych. Zdecydowana większość z nich to obywatele rosyjscy. W nielicznych przypadkach spotkania ligi prowadzą sędziowie czescy i fińscy. Mecz GwiazdOd sezonu 2008/2009 rozgrywany jest Mecz Gwiazd ligi KHL. W pierwszych dwóch edycjach rywalizowały ze sobą zespoły „Obcokrajowców” i „Rosjan”. Od sezonu 2010/2011 spotkanie rozgrywają między sobą drużyny Konferencji Zachód i Wschód. Draft juniorów KHLOd 2009 organizowany jest draft zawodników w wieku juniorskim, podczas którego kluby KHL wybierają młodych hokeistów. Maskotki kluboweKluby posiadają maskotki, którymi z reguły są postacie zwierząt, związanych z regionem położenia miasta[39][40][41]. TransmisjeOficjalnym stacją telewizyjną transmitującą mecze ligi jest KHL-TV[42]. Ponadto spotkania są transmitowane w innych kanałach: w tym ogólnorosyjskich Rossija 2 i Sport 1 oraz lokalnych i miejskich w rejonach pochodzenia klubów w Rosji. Poza tym prawa transmisyjne posiadają stacje w innych krajach: XSPORT, ICTV (Ukraina), Biełaruś-2 (Białoruś), Astana TV (Kazachstan), TV6 Latvia (Łotwa), Viasat Sport Baltic (kraje bałtyckie), Viasat Sport (Skandynawia), Nova Sport (Czechy i Słowacja), LAOLA1.tv (Niemcy i Austria), Sportitalia 2 / 24 (Włochy), ESPN3 i MGS Network (USA). W polskiej sferze mecze rozgrywek (w tym Mecz Gwiazd 2011[43]) były epizodycznie transmitowane przez TVP Sport[44][45]. Sponsoring i finanseZa sponsoring ligi KHL odpowiadały światowe przedsiębiorstwa i koncerny z różnych branż: Sogaz, Megafon, Chevrolet[46], Gazprombank, BP Visco, Nikon, MND, Ostchem, Eriell, PepsiCo[47], Castrol[48], TET[49]. W ramach polityki przejrzystości władze rozgrywek publikują wysokości budżetów klubów[50][51] oraz sumy wynagrodzeń w zespołach[52] Ceremonia zakończeniaJako podsumowanie sezonu każdorazowo w maju jest organizowana ceremonia zakończenia edycji KHL, podczas której wręczane są nagrody[53]. Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (ice hockey league): |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
