Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubięcinie

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubięcinie
	nr rej. 206, 18 z dnia 31 maja 1950, 2 kwietnia 1963
	kościół parafialny
	; Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Miejscowość	Lubięcin
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
	Parafia Najświętszego Serca Jezusowego w Lubięcinie
Wezwanie	Najświętszego Serca Pana Jezusa
Historia
Data zakończenia budowy	1747
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • szachulec
	Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowa Sól Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubięcinie
	Położenie na mapie Polski Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubięcinie
	Położenie na mapie województwa lubuskiego Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubięcinie
	Położenie na mapie powiatu nowosolskiego Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubięcinie
	51°53′13,0″N 15°52′19,3″E/51,886944 15,872028
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubięcinie – katolicki kościół parafialny znajdujący się w Lubięcinie (gmina Nowa Sól). Funkcjonuje przy nim parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa^[2].

Historia

Stojący w centrum wsi^[3] obiekt powstał w 1747, jako ewangelicki dom modlitwy. Sygnaturkę dobudowano później - w 1862. W 1945 został zmieniony w świątynię katolicką. W 1960 zlikwidowano arkady łączące filary w części wschodniej. Po wojnie oryginalną posadzkę ceglaną zastąpiono drewnianą i lastrikową. Poważny remont przeprowadzono w 1985 (m.in. założono boazerie wewnątrz). W 1987 wykonano sklepienie pozorne, jak również wymieniono stolarkę okienną i drzwiową. Nieznana jest data zamurowania części otworów okiennych (zapewne przed 1990). Zachowana dokumentacja fotograficzna z 1958 pokazuje, że w okresie po II wojnie światowej poszczególne otwory, dzisiaj zamurowane, posiadały oszklenie^[4].

Architektura

Salowa, ryglowa świątynia wybudowana została na rzucie wydłużonego ośmioboku. Od południa, północy i zachodu dobudowano dość płytkie kruchty. Kościół nakryto dachem wielospadowym (ryzality - dachami dwuspadowymi). Na środku dachu umieszczona jest sygnaturka z krzyżem. Okna rozmieszczone są w dwóch poziomach (niektóre z nich zamurowane), wszystkie zamknięte łukami odcinkowymi (szklenie współczesne)^[4].

Wnętrze

Wnętrze obiega empora. Wspiera się ona na ośmiu filarach z drewna i dwóch kolumnach (kapitele kompozytowe). W części zachodniej znajduje się chór muzyczny z wybrzuszonym parapetem w centrum. Prospekt organowy pochodzi z przełomu XVIII i XIX wieku. W prezbiterium znajduje się architektoniczny, przyścienny ołtarz pochodzący z drugiej połowy XVIII wieku. Całość wnętrza wtórnie przekryto sklepieniem pozornym^[4]. Wyposażenie w większości barokowe^[3].

Otoczenie

Przy kościele stoi parterowa, murowana plebania z 1 połowy XIX wieku^[3]. Oprócz tego na terenie przykościelnym stoją: dzwonnica murowana, pieta i figura Serca Jezusowego.

We wsi (na cmentarzu) stoi jeszcze drugi kościół - jest to świątynia cmentarna z pierwszej połowy XVIII wieku^[3].