Kryzys wieku średniego

Kryzys wieku średniego, Kryzys czterdziestki – nazwa okresu w życiu człowieka, użyta po raz pierwszy przez Elliotta Jacques’a w 1965. Kryzys ten może nastąpić, gdy człowiek osiąga połowę oczekiwanego czasu życia. Kryzys może też być wywołany przez różne wydarzenia, np. andropauzę czy menopauzę, lub też chorobę kogoś bliskiego, śmierć rodziców. Efektem kryzysu może być przewartościowanie dotychczasowych priorytetów, dotyczących pracy zawodowej, małżeństwa czy rodziny.

Nie jest to choroba, ale okres przejściowy w życiu człowieka, który może wystąpić z większą lub mniejszą intensywnością.

Symptomy

Do objawów tzw. kryzysu wieku średniego można zaliczyć:

przygnębienie,
niezadowolenie
złość,
poczucie samotności,
zauroczenie inną osobą, niebędącą partnerem życiowym
pragnienie ucieczki od codziennej odpowiedzialności
nagły pociąg do alkoholu

Wyniki badań

Badania naukowe prowadzone w latach 80. wykazały, że jedynie ok. 10% osób przejawiało w swym życiu symptomy kryzysu wieku średniego^[1]^[2].

Zobacz też

39 i pół – polski serial, który przedstawia perypetie mężczyzny przeżywającego kryzys wieku średniego

Przypisy

↑ „Midlife Without A Crisis,” Washington Post, Poniedziałek, 19 kwietnia, 1999. [dostęp 2013-02-27].
↑ Lachman. Development in Midlife. „Annual Review of Psychology”. 55. s. 305–331.

Bibliografia

Elliott Jaques. Death and the Midlife Crisis, International Journal of Psychoanalysis, 1965.
Gail Sheehy. Passages: Predictable Crises of Adult Life, 1976. ISBN 0-553-27106-7.
Margie Lachman, Handbook of Midlife Development, John Wiley & Sons, 2001. ISBN 0-471-33331-X.

[1] „Midlife Without A Crisis,” Washington Post, Poniedziałek, 19 kwietnia, 1999. [dostęp 2013-02-27].

[2] Lachman. Development in Midlife. „Annual Review of Psychology”. 55. s. 305–331.

[1]

[2]