|
Krzysztof Hegendorfer
Krzysztof Hegendorfer inne formy nazwiska: Hegendorf, łac. Hegendorfinus, niem. Christoph Hegendorf (ur. 1500 w Lipsku, zm. 8 sierpnia 1540 w Lüneburgu) – niemiecki humanista epoki renesansu związany z poznańską Akademią Lubrańskiego, działacz reformacyjny i pedagog. ŻyciorysBył synem lipskiego tkacza, Jana. W wieku 13 lat, po ukończeniu szkoły elementarnej, rozpoczął studia na wydziałach sztuk Uniwersytetu w Lipsku oraz krótko w Wittenberdze. W 1515 roku uzyskał bakalaureat, a w 1521 tytuł magistra. Od 1521 wykładał w Lipsku na katedrze grecystyki kontynuując jednocześnie studia na wydziale teologicznym, które zakończył bakalaureatem w 1523 roku. W tym samym roku został wybrany na stanowisko rektora rodzimego uniwersytetu. Następnie rozpoczął studia prawnicze, które kontynuował aż do 1529 roku, a jednocześnie wykładał na wydziale teologicznym. Z tego okresu jego działalności pochodzi Katechizm Wiary Chrześcijańskiej z 1526 roku, w którym wpływy idei Lutra i Melanchtona, którym ulegał już od roku 1519 są tak widoczne, że niektórzy uznają go za pierwszy luterański podręcznik tego rodzaju. W 1529 roku po tym, jak oskarżył lipskie środowisko akademickie o zbytnią pobłażliwość wobec studentów, opuścił rodzinne miasto i na zaproszenie biskupa poznańskiego Jana Latalskiego przeniósł się do Poznania obejmując katedrę sztuk wyzwolonych w Akademii Lubrańskiego. Do jego największych zasług należy opracowanie nowoczesnego programu nauczania humanistycznego dla uczelni. W wykładach kładł nacisk na retorykę, zarówno łacińską, w której za wzór stawiał Cycerona, jak i grecką, przy wykładaniu której korzystał przede wszystkim z Demostenesa i Arystotelesa. Poza tym, w Poznaniu i Krakowie napisał i wydał wiele ze swoich pism, w tym:
W 1535 roku doszło do konfliktu pomiędzy Hegendorferem a nowym rektorem Akademii Lubrańskiego, Grzegorzem z Szamotuł – scholastykiem z kręgów Akademii Krakowskiej. Za sprawą nowego rektora 19 lipca 1535 roku kapituła poznańska uznała Hegendorfera za heretyka wydalając go z uczelni i skazując na wygnanie z miasta. Jego dzieła spalono, wpisując część z nich na indeks ksiąg zakazanych. Decyzja spotkała się z oporem środowisk humanistycznych i polskich zwolenników reformacji (w tym wojewody Łukasza II Górki), w których cieszył się wielkim autorytetem i Hegendorfer został ponownie siłą wprowadzony do uczelni. Zimą 1535 opuścił jednak ostatecznie Poznań powracając do Niemiec. W 1536 roku ukończył studia prawnicze uzyskując doktorat we Frankfurcie nad Odrą. W roku 1539 na zlecenie rady miejskiej Rostocku próbował przeprowadzić reformę uniwersytetu, jednak bez powodzenia, wskutek oporu uczelni. Zmarł podczas pobytu w Lüneburgu, gdzie już w roku 1537 był syndykiem miejskim i w 1539 został powołany na urząd superintendenta, jako jedna z ofiar zarazy. TwórczośćWażniejsze utwory
Przekłady
Bibliografia
Linki zewnętrzneKontrola autorytatywna (osoba): |
||||||||
