|
Krzysztof Pawłowski (architekt)
Krzysztof Kazimierz Pawłowski (ur. 3 maja 1934 w Warszawie[1]) – polski architekt, urbanista, profesor nauk technicznych, profesor zwyczajny Politechniki Łódzkiej, jeden z nestorów polskiej szkoły konserwacji zabytków, w 1999 generalny konserwator zabytków. ŻyciorysW 1958 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1965 doktoryzował się, osiem lat później uzyskał stopień doktora habilitowanego[2]. W 1982 otrzymał tytuł naukowy profesora. Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu historii urbanistyki i rewaloryzacji miejskich zespołów zabytkowych[3]. Pracował Zakładzie Teorii i Historii Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk, w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN oraz w Instytucie Planowania Przestrzennego macierzystej uczelni. W 2000 został profesorem zwyczajnym na Wydziale Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Politechniki Łódzkiej. Był również dyrektorem Instytutu Architektury i Urbanistyki na tej uczelni[2]. W połowie lat 70. powołany na zastępcę generalnego konserwatora zabytków[4], w 1999 pełnił funkcję generalnego konserwatora zabytków (1999)[5]. Był też doradcą premiera Jerzego Buzka ds. dziedzictwa narodowego (1999–2001)[2], a także prezesem polskiego komitetu ICOMOS (1993–2003). Jako ekspert współpracował z UNESCO w zakresie ochrony dziedzictwa narodowego w krajach europejskich, afrykańskich i azjatyckich[2]. Wszedł w skład prezydium Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN[3]. Odznaczenia i wyróżnienia
Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|
||||||||||||||||||||||||||||
