Kwas diazotowy(I)

Kwas diazotowy(I)

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) addyt. bis(hydroksydoazot)(N—N) Inne nazwy i oznaczenia Stocka kwas diazotowy(I) inne diazenodiol, kwas podazotawy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	H2N2O2
Masa molowa	62,03 g/mol
Wygląd	bezbarwne kryształy
Identyfikacja
Numer CAS	14448-38-5
PubChem	61744
SMILES N(N=O)O
Właściwości Rozpuszczalność dobrze rozpuszczalny w etanolu, słabiej w eterze, chloroformie i benzenie[1] Kwasowość (pKa) pKa1 7,21 pKa2 11,54
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Kwas diazotowy(I) (kwas podazotawy^[a]), H
2N
2O
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenowych kwasów azotu, zawierający dwa atomy azotu na stopniu utlenienia I. Jest kwasem słabym i nietrwałym, ma budowę dimeryczną, HON=NOH.

Otrzymać go można w reakcji diazotanu(I) srebra z eterowym roztworem HCl w warunkach ściśle bezwodnych, w atmosferze gazu obojętnego^[1]. Tworzy bezbarwne kryształy krystalizujące z eteru, które łatwo ulegają rozkładowi, a ogrzane wybuchają. Wybuch może nastąpić też bez widocznej przyczyny. W obecności stałego KOH ulega samozapłonowi^[1]. W roztworze wodnym powoli rozkłada się z wydzieleniem podtlenku azotu.

Kwas diazotowy(I) tworzy sole: wodorodiazotany(I) zawierające anion [HON=NO]−
oraz diazotany(I) z anionem [ON=NO]2−
. Diestry kwasu diazotowego(I), RON=NOR, są nietrwałe i rozkładają się do azotu i wolnych rodników^[3].

Izomerem kwasu diazotowego(I) jest nitroamid, H
2N−NO
2.

• Egon Wiberg, Arnold Frederick Holleman: Inorganic Chemistry. Elsevier, 2001. ISBN 0-12-352651-5. Brak numerów stron w książce