Kwasy utleniające

Kwasy utleniające – kwasy, które są silnymi utleniaczami, tzn. mają zdolność zwiększania stopnia utlenienia reagujących z nimi związków chemicznych.

Aby kwas mógł mieć własności utleniające jego reszta kwasowa musi posiadać zdolność do redukcji, a zatem zawierać jeden lub więcej atomów na wysokich stopniach utlenienia. Teoretycznie każdy kwas, który posiada atomy reszty kwasowej na wyższych stopniach utlenienia niż 0, może w pewnych warunkach wykazać własności utleniające. W praktyce jednak, mówiąc o kwasach utleniających ma się na myśli tylko te, które rzeczywiście wykazują silne własności utleniające.

Zdolność do utleniania jest zupełnie inną cechą kwasów niż ich moc, choć jest często z nim mylona. Wiele kwasów o dużej mocy nie wykazuje zupełnie własności utleniających. Typowym przykładem silnego kwasu niemającego własności utleniających jest kwas solny. Z kolei słaby kwas podchlorawy jest kwasem silnie utleniającym^[1].

Niektóre kwasy utleniające:

• wszystkie kwasy tlenowe chlorowców; ich właściwości utleniające słabną wraz ze wzrostem stopnia utlenienia chlorowca (a jednocześnie rośnie ich moc i trwałość)^[1],
• azotowy (rozcieńczony),
• azotowy (stężony),
• siarkowy (stężony),
• chromowy,
• nadtlenosiarkowe – nadtlenodwusiarkowy i nadtlenomonosiarkowy,
• nadoctowy i inne tlenowe tzw. nadkwasy organiczne.

• Burrows, A, Holman, J, Parson, A., Pilling, G, Price, G: Chemistry³: introducing inorganic, organic and physical chemistry. Oxford: Oxford University Press, 2009, s. 290-291. ISBN 978-0-19-927789-6.