Lalla Romano

Lalla Romano (wł. Graziella Romano, ur. 11 listopada 1906 w Demonte, zm. 26 czerwca 2001 w Mediolanie) – włoska pisarka, poetka i dziennikarka.

Ukończyła studia na wydziale humanistycznym Uniwersytetu Turyńskiego. Uczyła się technik malarskich w szkołach Felice Casoratiego oraz Giovanni Guarlottiego, jej obrazy były wystawiane na wystawach zbiorowych. Pracowała jako nauczycielka historii sztuki w szkołach średnich w Mediolanie i Turynie, w czasie wojny była członkiem ruchu oporu.

W 1941 roku, zachęcona przez Eugenio Montale, opublikowała swój debiutancki tom wierszy, zatytułowany Fiore. Do pisarstwa nakłonił ją Cesare Pavese, który zamówił u niej przekład Trzech opowiadań oraz Szkoły uczuć Gustave’a Flauberta. Proza Romano oparta jest w dużej mierze na motywach autobiograficznych. W 1969 jej powieść Le parole tra noi leggere została uhonorowana Nagrodą Stregi.

• Le metamorfosi, 1951
• Maria, 1953
• Tetto murato, 1957
• Diario di Grecia, 1960
• L’uomo che parlava solo, 1961
• La penombra che abbiamo attraversato, 1964
• Le parole tra noi leggere, 1969, wyróżniona Nagrodą Stregi
• L'ospite, Turin, 1973
• Una giovinezza inventata, 1979
• Inseparabile, 1981
• Nei mari estremi, 1987
• Un sogno del Nord, 1989

• Fiore, 1941
• L'autunno, 1955
• Giovane è il tempo, 1974

• Literatura na Świecie nr 3-4/2009