|
Latarnia Morska Jarosławiec
10 lipca 2018 Latarnia Morska Jarosławiec – latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona we wsi Jarosławiec (gmina Postomino, powiat sławieński, województwo zachodniopomorskie)[2]. Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Darłowo (około 15 km na zachód), a Latarnią Morską Ustka. Latarnia jest także jedną z jedenastu stacji brzegowych na polskim wybrzeżu systemu AIS-PL projektu HELCOM, który umożliwia automatyczne monitorowanie ruchu statków w strefie przybrzeżnej. Antena stacji w Jarosławcu ma wysokość 51 m[3]. Informacje ogólneLatarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Szczecinie (przed 1 kwietnia 2020 roku przez Urząd Morski w Słupsku)[4]. Dane techniczne
HistoriaPierwsze wzmianki o latarni pochodzą z 1818 roku, kiedy to pisano o konieczności jej budowy. 11 czerwca 1818 roku wystąpiono do Ministerstwa Żeglugi z wnioskiem o pozwolenie na budowę, ale na jarosławskiej latarni światło rozbłysło dopiero po 20 latach. Od początku budowy napotykano na wiele problemów. W lutym 1820 roku inspektor budowlany ze Słupska przedłożył pierwsze plany konstrukcyjne, które jednak nie zostały zrealizowane. Następne plany przedstawiono w maju 1827 roku, a w październiku zostały one przeanalizowane przez specjalna komisję przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Berlinie, w której składzie był mistrz pruskiego klasycyzmu budowlanego, budowniczy latarni w Arkonie, Fryderyk Schikel[5]. Budowę rozpoczęto w 1829 roku 380 metrów od brzegu. Roboty zlecono mistrzowi murarskiemu ze Sławna, Widekowskiemu, a stalową konstrukcję lampy wykonał mistrz kowalski Karol Winneg z Koszalina. „Lustrzane szyby do oszklenia kopuły dostarczyła manufaktura Schickler & Splittgerber, ta sama, która realizowała zamówienia dla latarń na Helu i w Nowym Porcie[5]. Budowę latarni ukończono w 1832 roku. Wieżę latarni zbudowano na planie koła, a przy jej wznoszeniu wykorzystano czerwoną i glazurowaną cegłę[6]. W 1902 roku latarnia została przebudowana[7]. Mimo iż po trzech latach latarnia już stała, to nie została ona uruchomiona. Była za niska. Od północnego zachodu zasłaniały ją drzewa i dachy domów, a od wschodu świerkowy las. Ze względu na sprzeciw mieszkańców wobec wycinki lasu i niemożności podwyższenia latarni ze względu na słabe mury w 1835 roku zdecydowano o budowie nowej latarni, która znajduje się obecnie w centrum miasta. Istniejącą powiększono i przeznaczono na mieszkanie dla latarników. Nowa okrągła wieża zbudowana z czerwonej cegły podzielona została gzymsami na cztery kondygnacje a jej całkowita wysokość wyniosła 33,3 metra. Pierwszy raz zapalono światła 1 lipca 1838 roku używając piętnastu lamp Arganda zasilanych olejem rzepakowym z parabolicznymi zwierciadłami, które przeniesiono ze starej latarni. Zasięg światła wyniósł 16 Mm z wysokości 50, 2 m n.p.m.[5][8] W 1878 wymieniono lampy Arganda na soczewkę Fresnela, a w 1912 roku włączono zasilanie elektryczne[9]. W czasie działań wojennych latarnia została uszkodzona i służbę nautyczną rozpoczęła w 1946 roku. W roku 1975 zmodernizowano urządzenia optyczne i zainstalowano nowoczesną lampę obrotową, AGA PRB-21, istniejącą do dziś, złożoną z czterech paneli po 6 żarówek o mocy 600 W każda, która daje światło na odległość 23 Mm[5][9]. W 1993 roku latarnia została wpisana do rejestru zabytków[1]. Latarnia jest dozorowana, udostępniona do zwiedzania, a z jej szczytu podziwiać można panoramę Jarosławca i okolicy[8][9]. W 1996 roku przeprowadzono generalny remont latarni z uzupełnieniem braków cegieł w gzymsach i ścianach oraz zabezpieczeniem latarni przed działaniem szkodliwych czynników, np.: wody, soli[5]. Do dnia 31 marca 2020 roku administratorem latarni był Urząd Morski w Słupsku, a od dnia 1 kwietnia 2020 roku zadanie to zostało przejęte przez Urząd Morski w Szczecinie[4].
Przypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
