Lednicki Park Krajobrazowy
Lednicki Park Krajobrazowy – park krajobrazowy w województwie wielkopolskim, położony na terenie gmin: Kiszkowo, Kłecko, Łubowo (powiat gnieźnieński) oraz Pobiedziska (powiat poznański)[1]. Został utworzony na podstawie uchwały Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z 26 maja 1988 roku[1][2] dla ochrony cennych historycznie i krajobrazowo ziem wokół jeziora Lednica, będących kolebką państwa polskiego. Posiada kategorię V (ochrona krajobrazowa) Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody[3]. Powierzchnia parku wynosi 76,184 km²[1]; nie posiada on otuliny[2]. Na krajobraz parku ukształtowany przez ostatnie zlodowacenie składają się równiny moreny dennej z pagórkami moreny czołowej i długie rynny polodowcowe wypełnione jeziorami, zajmującymi około 7% powierzchni obszaru chronionego. Niecałe 10% parku stanowią lasy, głównie bory sosnowe z domieszką świerka i gatunków liściastych[2]. Większość pozostałych gruntów jest użytkowana rolniczo. Południową część kraju przecina droga krajowa nr 5 z Poznania do Bydgoszczy, oraz linia kolejowa nr 353 z Poznania do Inowrocławia (przystanek Lednogóra). W granicach parku zlokalizowano około 350 stanowisk archeologicznych, w tym 4 grody:
Od 1997 r. odbywają się na terenie wsi Imiołki na Polach Lednickich w wigilię zesłania Ducha Świętego spotkania młodzieży. Widocznym ich znakiem jest Brama III Tysiąclecia w kształcie ryby. Wśród pozostałych atrakcji parku należy wymienić[4]:
Przypisy
|