|
Lee Iacocca
Lee Iacocca, właśc. Lido Anthony Iacocca (ur. 15 października 1924 w Allentown, zm. 2 lipca 2019 w Bel Air, dzielnicy Los Angeles[1][2]) – amerykański menedżer przemysłu samochodowego, prezes Forda i Chryslera. ŻyciorysUrodził się w rodzinie włoskich imigrantów; jego ojciec Nicola przybył do Ameryki w 1902 roku, mając 12 lat, a matka Antoinette w 1921 roku. Nicola Iacocca był człowiekiem interesu, prowadził m.in. jadłodajnię i kino. Rodzinie powodziło się dobrze aż do wielkiego kryzysu. Lee Iacocca przez cały okres edukacji uczył się bardzo dobrze, pełnił też funkcję przewodniczącego samorządu szkolnego. W 1939 roku zachorował na gościec stawowy, w wyniku czego został zakwalifikowany jako niezdolny do odbycia służby wojskowej. Ukończył studia na Uniwersytecie Lehigh w Bethlehem w Pensylwanii, specjalizując się początkowo w technologii budowy maszyn, a później zmieniając ją na projektowanie zakładów przemysłowych i organizację produkcji. Na tej samej uczelni przez cztery lata studiował też psychologię i psychopatologię. W czasie studiów pracował jako dziennikarz w uniwersyteckiej gazecie The Brown and White. Następnie podjął studia magisterskie w Princeton. Jako przedmioty fakultatywne wybrał politologię i tworzywa sztuczne. Od sierpnia 1946 roku rozpoczął pracę w Ford Motor Company. Miał znaczny udział we wprowadzeniu na rynek w 1964 Forda Mustanga. W 1970 roku został prezesem Forda[3]. W 1978 roku został zwolniony przez Henry’ego Forda II[4]. Jeszcze w tym samym roku Iacocca został zatrudniony przez Chryslera, a od 1979 roku był jego prezesem. Za jego zarządu przedsiębiorstwo wybrnęło z grożącej bankructwem zapaści. Zdołał on uzyskać od Departamentu Skarbu gwarancje kredytów, które uratowały przedsiębiorstwo. Zostały one szybko spłacone, a rząd USA zyskał na sprzedaży akcji otrzymanych w wyniku planu ratunkowego. W Chryslerze wprowadził do produkcji minivana, a dzięki nowym modelom oszczędnych aut uczynił przedsiębiorstwo silnym i rentownym[4]. Do jego sukcesów zalicza się również wprowadzenie modeli na platformie K – przednionapędowych samochodów z poprzecznie umieszczonym silnikiem, niezależnym zawieszeniem z przodu oraz półzależnym z tyłu[5]. Iacocca pracował w Chryslerze do 1992 roku[4]. Kilka lat później, w 1995 roku pozwał Chryslera o blokowanie mu wykonywania opcji na akcje. W odpowiedzi został pozwany o przekazanie poufnych informacji Kirkowi Kerkorianowi, który wówczas planował przejąć przedsiębiorstwo. Pozwy zakończyły się ugodami[4]. Po śmierci żony (w 1984), chorej na cukrzycę, Iacocca wspierał badania nad tą chorobą, założył też własną fundację. W 1984 roku wydał autobiografię (napisaną wspólnie z Williamem Novakiem), która do 2019 została wydana na całym świecie w nakładzie 6,5 mln egzemplarzy[3]. W 2007 wydał książkę Where Have All the Leaders Gone. Zmarł z przyczyn naturalnych 2 lipca 2019[4]. Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba):
|
||||||||||||
