Leseferyzm (językoznawstwo)Leseferyzm (od fr. laissez faire – nie sprzeciwiać się) – postawa językowa charakteryzująca się przekonaniem, że język reguluje się samodzielnie, a więc nie należy ingerować w jego rozwój[1]. Opiera się na akceptacji wszystkich zjawisk językowych i niewartościowaniu ich, zgodnie z założeniem, że elementy używane i istniejące w uzusie są najwyraźniej przydatne i odpowiadają na potrzeby użytkowników[2]. Leseferyści żywią niechęć wobec wszelkich – czy to indywidualnych, czy instytucjonalnych – prób ingerencji w spontaniczny rozwój języka, uznając je za nieskuteczne lub szkodliwe[1]. Postawa ta narodziła się w XIX wieku[1]. Współcześnie charakterystyczna jest m.in. dla inteligencji technicznej i młodzieży[3]; potrzebę regulacji języka i wpływania na jego naturalny rozwój odrzuca też znaczna część lingwistów[4][5]. Leseferyzm jest skrajną postacią liberalizmu językowego[6]. Przypisy
Bibliografia
|