|
Liga Północna
Liga Północna (wł. Lega Nord) – włoska partia polityczna. Liderem partii jest Matteo Salvini. Od 2018 w wyborach partia używa skróconej nazwy Lega (pol. Liga). HistoriaPoczątki partiiRuch sięga korzeniami do lat 70. XX wieku, kiedy to Umberto Bossi założył Północno-Zachodnią Unię Lombardii na Rzecz Autonomii, przekształconą z czasem w Ligę Lombardzką[2]. Ruch postulował przekształcenie Włoch w konfederację autonomicznych regionów[3]. Następnie w grudniu 1989 roku zawarto sojusz pomiędzy Ligą Lombardzką (wł. Lega Lombarda) i pięcioma innymi partiami działającymi na północy Włoch i postulującymi autonomię regionalną. Liga Lombardzka nawiązywała do średniowiecznego związku miast włoskich o tej samej nazwie. W skład koalicji poza Lega Lombarda weszły: Liga Veneta, Piemont Autonomista, L’Union Ligure, La Lega Emilia-Romagnola i Alleanza Toscana[4]. Przywódcą partii w początkowym okresie był Umberto Bossi[5]. Bossi był przychylny gospodarce wolnorynkowej, niechętnie patrzył na imigrację do Włoch, podkreślał mocno różnice pomiędzy bogatą, wysoko rozwiniętą północą Włoch a biednym południem[5]. W wyborach lokalnych w 1990 roku w Lombardii Liga Lombardzka zdobyła aż 1.2 mln głosów, prawie 19% wszystkich głosów ważnych[6]. Wszystkie partie lokalne będące częścią ligi zdobyły w sumie 4.4% głosów w skali kraju[6]. Najważniejszym postulatem Ligi w 1990 roku był postulat podziału Włoch na trzy regiony: środkowy, północny i południowy. Na północy postulowano utworzenie Republiki Północnej, złożonej z Lombardii, Piemontu, Ligurii, Emilia-Romagna, Toskanii i Veneto[7]. W myśl postulatów partii Republika Północna byłaby praktycznie całkowicie suwerenna i niepodległa, rząd centralny zlokalizowany w Rzymie zajmowałby się jedynie utrzymaniem armii i polityką zagraniczną[8]. Lata 1992–2018W wyborach w 1992 roku partia zdobyła 3.3 mln głosów (8.7%) i zdobyła 55 mandatów w parlamencie, na północy stała się drugą pod względem wielkości poparcia partią polityczną[9]. W 1994 r. partia weszła w koalicje z Sojuszem Narodowym i Forza Italia, koalicja przyjęła nazwę Biegun Wolności[10] i później weszła w skład rządu Silvio Berlusconiego. W 2001 r. ponownie znalazła się w koalicji, mając 30 (na 630) miejsc w izbie niższej włoskiego parlamentu i 17 (na 325) w senacie. W wyborach we Włoszech w 2006 r. do izby niższej (Camera dei Deputati) partia startując wspólnie z Ruchem dla Autonomii otrzymała 4,58% głosów i uzyskała 26 miejsc. W wyborach parlamentarnych w 2008 r. otrzymała 8,29% głosów. W 2012 roku lider ugrupowania Umberto Bossi został oskarżony o nadużycia finansowe i podał się do dymisji, nowym przywódcą partii został Roberto Maroni[11]. Odejście Bossiego i atmosfera skandalu otaczająca partie negatywnie odbiła się na wynikach partii, w wyborach w 2013 r. Liga zdobyła zaledwie 4,08% głosów[12]. W 2013 roku nowym przywódcą Ligi został Matteo Salvini[12]. Salvini porzucił separatyzm północy Włoch[12]. Symbolicznym wyrazem zmiany nastawienia było usunięcie przymiotnika „północna” z plakatów i loga partii w 2018 roku[13]. Salvini zdecydował o utworzeniu oddziału partii na południu Włoch[13] i przeprosił mieszkańców południowych Włoch za to, że partia ich obrażała[12]. W wyborach w 2018 r. partia osiągnęła najlepszy wynik w historii – 17,37%. Po wyborach Liga rozpoczęła negocjacje koalicyjne z Ruchem Pięciu Gwiazd. Rozmowy zakończyły się powołaniem nowego rządu z udziałem polityków Ligi – Matteo Salvini objął urząd ministra spraw wewnętrznych[14]. SymbolikaSymbolem partii jest Alberto da Giussano, XII-wieczny włoski rycerz, który dowodził wojskami średniowiecznej Ligi Lombardzkiej w wojnie przeciwko Fryderykowi Barbarossie[15]. Wyniki wyborcze
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
