|
Lucjan Mroczkowski
Lucjan Ludwik Mroczkowski (ur. 7 sierpnia 1890 w Mikuszewie, zm. 29 grudnia 1966 w Krotoszynie) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się 7 sierpnia 1890 w Mikuszewie, w rodzinie Wincentego, nauczyciela i Bronisławy z Wieczorkiewiczów[1]. Po ukończeniu szkoły podstawowej i Seminarium Nauczycielskiego w Kcyni od 1910 pracował jako nauczyciel w Żegrówku, w pow. śmiegielskim. Brał udział w I wojnie światowej, od 6 marca 1916 do 20 grudnia 1918, w stopniu gefrajter służył w armii niemieckiej. W 1917 został ranny. 1 stycznia 1919 wstąpił ochotniczo do Sił Zbrojnych byłego zaboru pruskiego. Od 3 stycznia 1919 uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Dowodził kompanią w składzie Baonu „Wolsztyn”, w walkach o Rakoniewice, Wolsztyn, Kopanicę i Kargową. 12 lutego 1919 został ciężko ranny w walkach pod Kopanicą. Do 12 kwietnia 1919 przebywał w szpitalu w Poznaniu. Następnie pełnił służbę w 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich, późniejszym 61 Pułku Piechoty[2][3]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1867. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 83 Pułku Piechoty w Kobryniu[5][6]. 2 kwietnia 1929 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 62. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[8]. W marcu 1930 został przeniesiony do 82 Pułku Piechoty w Brześciu na stanowisko dowódcy batalionu[9], a we wrześniu tego roku przesunięty na stanowisko kwatermistrza[10][11]. W marcu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[12], a z dniem 31 lipca tego roku przeniesiony w stan spoczynku[13]. Po kampanii wrześniowej 1939 służył w Wojsku Polskim we Francji i Anglii. Po powrocie w 1947 do kraju pracował kolejno w Urzędzie Likwidacyjnym w Krotoszynie i Ostrowie, w Spółdzielni Rzemieślniczej, Zakładach Mięsnych i Miejskim Przedsiębiorstwie Remontowo-Budowlanym w Krotoszynie. 1 lipca 1959 przeszedł na emeryturę. Udzielał się społecznie, od 1955 należał do Zarządu Powiatowego PCK, a od 1957 do Powiatowego Zarządu ZBoWiD w Krotoszynie[14]. Zmarł 29 grudnia 1966 w Krotoszynie. Został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym (sektor 1-4-2)[15]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||
