|
Maciej Łagiewski
Maciej Stanisław Łagiewski (ur. 8 maja 1955 we Wrocławiu) – polski historyk i działacz kulturalny, dyrektor Muzeum Historycznego i następnie Muzeum Miejskiego Wrocławia. ŻyciorysW młodości był lekkoatletą. Zdobył wicemistrzostwo Polski w 1975 w sztafecie 4 × 100 m, startując jako zawodnik klubu SZS-AZS Wrocław[1]. Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. W 2000 na Uniwersytecie Opolskim uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie rozprawy zatytułowanej „Macewy mówią” – panteon wrocławskich Żydów[2]. Od 1991 dyrektor Muzeum Historycznego we Wrocławiu, od 2000 dyrektor składającego się z siedmiu oddziałów Muzeum Miejskiego Wrocławia. Dzięki jego staraniom odrestaurowano zabytkowe obiekty: Stary Cmentarz Żydowski (Muzeum Sztuki Cmentarnej), Arsenał Miejski (Muzeum Archeologiczne i Muzeum Militariów), Stary Ratusz (Muzeum Sztuki Mieszczańskiej) oraz Pałac Królewski (Muzeum Historyczne, Muzeum Sztuki Medalierskiej, Muzeum Teatru). Autor scenariuszy filmowych i licznych artykułów w publikacjach naukowych oraz prasie. Pomysłodawca serii wydawniczej towarzyszącej wystawom z cyklu „Wrocławscy kolekcjonerzy i artyści w Ratuszu”. Twórca Galerii Wielkich Wrocławian w Starym Ratuszu oraz inicjator umieszczenia w mieście licznych pomników i tablic pamiątkowych (m.in. tablica pamiątkowa Karla Eduarda von Holteia i Josepha von Eichendorffa, fontanna Niedźwiadek przy ratuszu[3] oraz głowy Orfeusza). Inicjator przywrócenia pięciopolowego Herbu Wrocławia z 1530 oraz wzbogacenia zbiorów Muzeum Miejskiego Wrocławia o liczne kolekcje, m.in. wrocławskiego złotnictwa, śląskiego malarstwa, polskich mundurów wojskowych oraz zbiory prywatne. Pomysłodawca i współtwórca wystawy „1000 lat Wrocławia”. Odznaczenia i wyróżnienia
Wybrane publikacje
Przypisy
Bibliografia
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|
||||||||||||
