|
Maciej MosińskiMaciej Mosiński, Maciej z Bnina Moszyński herbu Łodzia (ur. po 1420 – zm. w 1492/1493 roku) – starosta generalny Wielkopolski w latach 1473–1484, wojewoda poznański w latach 1477–1492/1493, wojewoda kaliski w latach 1475–1477, krajczy koronny w latach 1467–1475, starosta przemyski w latach 1481–1492[1], starosta Mosiny w latach 1448–1493, starosta Ujścia w latach 1473–1493[2]. ŻyciorysPochodził z rodziny Bnińskich – wielkopolskiej rodziny magnackiej, wywodzącej się z Bnina pod Poznaniem (komesowie na Bninie). W Samostrzelu zachował się pałac rodziny Bnińskich. Przyjął on nazwisko od miasta Mosina, gdzie ojciec Piotr Bniński (1390-1448; kasztelan gnieźnieński, podróżnik i geograf) był starostą. Matką była Elżbieta z Gułtów[3] - Gułtowska (z 1427 r.). Jego braćmi byli:
Maciej Mosiński miał cztery siostry; Barbarę, Dorotę i Annę oraz Małgorzatę. Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Anna Dembińska z Dębna - córka Jakuba Dembińskiego (ok. 1427-1490) – kasztelana krakowskiego. Drugą była poślubiona przed 1467 roku Nawojka z Koniecpola (zm. między 3 I 1531 r. a 1 III 1532 r.), córka Mikołaja z Koniecpola - podkomorzego i starosty przemyskiego i Doroty Zarembianki z Kalinowy. PotomkowieZ pierwszego małżeństwa:
Z drugiego małżeństwa:
Bibliografia
Przypisy
|
