Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

 

Malu Dreyer

Malu Dreyer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1961
Neustadt an der Weinstraße

Premier Nadrenii-Palatynatu
Okres

od 16 stycznia 2013
do 10 lipca 2024

Przynależność polityczna

SPD

Poprzednik

Kurt Beck

Następca

Alexander Schweitzer

Odznaczenia
Krzyż Wielki II Klasy Orderu Zasługi RFN

Marie-Luise (Malu) Dreyer (ur. 6 lutego 1961 w Neustadt an der Weinstraße[1]) – niemiecka polityk, prawniczka i samorządowiec, minister w rządzie krajowym, a od 2013 do 2024 premier Nadrenii-Palatynatu.

Życiorys

Jej rodzice pracowali w szkolnictwie. Początkowo studiowała anglistykę i teologię katolicką na Uniwersytecie Jana Gutenberga w Moguncji, później podjęła i ukończyła studia prawnicze. Zdała następnie państwowe egzaminy prawnicze I i II stopnia[1].

Była zatrudniona na macierzystej uczelni do czasu, gdy w 1991 otrzymała nominację na prokuratora w Bad Kreuznach. W 1992 przeszła do pracy w administracji landtagu[1]. W 1994 wstąpiła do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec[2]. W 1995 objęła stanowisko burmistrza Bad Kreuznach, zaś w 1997 została wiceburmistrzem Moguncji, odpowiadając za pomoc społeczną, sprawy młodzieży i mieszkalnictwa[1].

W 2002 weszła w skład rządu regionalnego Nadrenii-Palatynatu. Premier Kurt Beck powierzył jej resort pracy, spraw społecznych, rodziny i zdrowia. Stanowisko to utrzymywała również po wyborach w 2006 i 2011, w których uzyskiwała mandat posłanki do landtagu[1]. 28 września 2012 Kurt Beck ogłosił swoją spodziewaną rezygnację z funkcji premiera. Współrządzące SPD i Zieloni na jego następcę wysunęły wówczas Malu Dreyer[3]. Obowiązki premiera Nadrenii-Palatynatu objęła 16 stycznia 2013[1].

Malu Dreyer utrzymała mandat poselski również w 2016. Była wówczas głównym kandydatem regionalnej SPD, która zwyciężyła w wyborach do landtagu[4]. 18 maja 2016 po raz drugi została premierem Nadrenii-Palatynatu, koalicję rządzącą uzupełniła dodatkowo Wolna Partia Demokratyczna[5]. W kadencji 2016–2017 była przewodniczącą Bundesratu[6].

W czerwcu 2019 została jednym z trzech tymczasowych przewodniczących SPD, gdy z kierowania partią zrezygnowała Andrea Nahles[7]. Po kolejnych rezygnacjach ostatecznie samodzielnie czasowo kierowała partią, kończąc urzędowanie w grudniu 2019. W 2021 ponownie jako liderka SPD wybrana do landtagu. Dotychczasowi koalicjanci odnowili porozumienie[8], co umożliwiło Malu Dreyer pozostanie na funkcji premiera. W czerwcu 2024 ogłosiła swoją rezygnację, w następnym miesiącu na funkcji premiera zastąpił ją Alexander Schweitzer[9].

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b c d e f Lebenslauf der Ministerpräsidentin. rlp.de. [dostęp 2016-05-20]. (niem.).
  2. Malu Dreyer – Beliebte Landesmutter mit klarer Kante. welt.de, 13 marca 2016. [dostęp 2016-05-20]. (niem.).
  3. urt Beck erklärt Rücktritt von allen Ämtern: „Voll oder gar nicht”. spiegel.de, 28 września 2012. [dostęp 2016-05-20]. (niem.).
  4. Kate Brady: Rhineland-Palatinate plays it safe, re-electing SPD for sixth consecutive term. dw.com, 13 marca 2016. [dostęp 2016-05-20]. (ang.).
  5. Ampel-Bündnis einstimmig für Malu Dreyer. swr.de, 18 maja 2016. [dostęp 2016-05-20]. (niem.).
  6. Präsidentinnen und Präsidenten des Bundesrates seit 1949. bundesrat.de. [dostęp 2022-11-08]. (niem.).
  7. Trio soll kommissarische Führung der SPD übernehmen. manager-magazin.de, 3 czerwca 2019. [dostęp 2019-12-01]. (niem.).
  8. Parteien nehmen Koalitionsvertrag für Ampelregierung an. zeit.de, 6 maja 2021. [dostęp 2021-05-07]. (niem.).
  9. Christel Haas, Ben Bukes: Schweitzer ist neuer Ministerpräsident. zdf.de, 10 lipca 2024. [dostęp 2025-01-04]. (niem.).
  10. Ordensverleihung an die Ministerpräsidentin Malu Dreyer sowie die Ministerpräsidenten Winfried Kretschmann, Dietmar Woidke, Stephan Weil, Reiner Haseloff und Bodo Ramelow sowie an den Ministerpräsidenten a. D. und Bundesminister a. D. Horst Seehofer. bundespraesident.de, 24 listopada 2023. [dostęp 2023-12-31]. (niem.).
Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya