Marcus Bischoff

Marcus Bischoff

Marcus Bischoff podczas koncertu Heaven Shall Burn na festiwalu Rocco del Schlacko (2012)
Pseudonim	„Molle”[1]
Data i miejsce urodzenia	8 września 1980 Rudolstadt
Pochodzenie	Niemcy
Gatunki	metalcore, melodic death metal
Zawód	wokalista / pielęgniarz
Zespoły
Heaven Shall Burn (od 1996)
Multimedia w Wikimedia Commons

Marcus Bischoff (ur. 8 września 1980 w Rudolstadt) – niemiecki wokalista, współzałożyciel i wokalista grupy Heaven Shall Burn, pielęgniarz.

Urodził się 8 września 1980 w Rudolstadt^[2][1][3]. Dorastał w Turyngii w okolicach Erfurtu i Saalfeld/Saale^[4].

Od 1996 jako wokalista przystąpił wraz z bratem, basistą Erikiem do składu zespołu Heaven Shall Burn (pierwotnie działającego pod nazwą Consense)^[5][6][7]. Podobnie jak pozostali członkowie zespołu został weganem^[4]. Swój śpiew w zespole nazywa krzykiem^[7]. Jest entuzjastą wokalisty George’a „Corpsegrindera” Fishera z grupy Cannibal Corpse^[8][9]. Za najczęściej słuchany przez siebie album w 2013 wskazał Mutter grupy Rammstein^[10].

Przez kilka semestrów studiował technologię środowiskową, jednak przerwał tę edukację, ponieważ nie odpowiadał mu ten kierunek^[4]. Jeszcze podczas odbywania służby cywilnej odkrył swoje powołanie w trakcie pracy z osobami niepełnosprawnymi umysłowo^[4]. Równolegle z zaangażowaniem w zespole muzycznym około 2006 podjął pracę zawodową w charakterze pielęgniarza^[4][8]. W 2010 był zatrudniony w wymiarze 16 godzin tygodniowo^[4]. Według stanu z 2021 wykonywał swoje obowiązki na oddziale intensywnej terapii szpitala w Saalfeld opiekując się pacjentami w stanie wegetatywnym^[11]. Służbę odbywał także podczas pandemii COVID-19^[12][13]. Określił siebie jako osobę wolną w życiu osobistym^[4].

Albumy studyjne Heaven Shall Burn

• Asunder (2000)
• Whatever It May Take (2002)
• AntiGone (2004)
• Deaf To Our Prayers (2006)
• Iconoclast (Part 1: The Final Resistance) (2008)
• Invictus (Iconoclast III) (2010)
• Veto (2013)
• Wanderer (2016)
• Of Truth & Sacrifice (2020)

 Zobacz więcej w artykule Heaven Shall Burn, w sekcji Dyskografia.

Występy gościnne

• Maroon – Antagonist (2002), w utworze „An End Like This”
• Mercenary – The Hours that Remain (2006), w utworze „Soul Decision”
• Neaera – Armamentarium (2007), w utworze „Liberation”
• Hate Squad – Degüello Wartunes (2008), w utworach „Rise Up”, „My War”, „Rivers Of Blood”
• Erode – Horizon (2011), w utworze „Wither”
• Caliban – I Am Nemesis (2012), w utworze „We Are The Many”
• Ghøstkid – Ghøstkid (2020), w utworze „Supernøva”
• Caliban – Dystopia (2022), w utworze „VirUS”^[14] i w teledysku do tegoż^[15]

• Marcus Bischoff. metal-archives.com. [dostęp 2022-03-20]. (ang.). (ang.)
• Marcus Bischoff. discogs.com. [dostęp 2022-03-20]. (ang.). (ang.)