Marek Bernacki

Marek Bernacki

Data i miejsce urodzenia	5 maja 1965 Bielsko-Biała
doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: literaturoznawstwo polskie
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	25 września 1995
Habilitacja	8 czerwca 2011
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Bielsko-Bialski
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Marek Tadeusz Bernacki (ur. 5 maja 1965 w Bielsku-Białej^[1]) – polski filolog, specjalizujący się w literaturoznawstwie polskim; nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Bielsko-Bialskim^[2].

Studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (magisterium w 1990)^[2]. Bezpośrednio po ukończeniu studiów podjął pracę na macierzystej uczelni w charakterze asystenta w Instytucie Polonistyki. Jednocześnie podjął tam studia doktoranckie. W 1995 roku uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa o specjalności filologia polska na podstawie pracy pt. Obraz świata człowieka w młodej prozie polskiej lat 70. XX w. Studium analityczno-interpretacyjne (w kontekście personalistycznego myślenia o człowieku i świecie), której promotorem był Włodzimierz Maciąg^[3].

W 2002 roku podjął pracę w bielskiej Akademii Techniczno-Humanistycznej, na stanowisku adiunkta w Katedrze Polonistyki. W latach 2008–2012 pełnił funkcję prodziekana do spraw studenckich Wydziału Humanistyczno-Społecznego^[1]. W 2011 roku Rada Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa o specjalności współczesna literatura polska na podstawie rozprawy nt. Hermeneutyka fenomenu istnienia. Studia o polskiej literaturze współczesnej (Vincenz, Miłosz, Wojtyła, Herbert, Szymborska)^[4]. 1 lutego 2012 roku objął na bielskiej akademii stanowisko profesora nadzwyczajnego, a kilka miesięcy później wybrano go dziekanem Wydziału Humanistyczno-Społecznego^[5].

Odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2022)^[6].

Jego zainteresowania naukowe i badawcze koncentrują się wokół problematyki związanej z szeroko pojętym literaturoznawstwem polskim^[2]. Do najważniejszych prac Marka Bernackiego należą^[7]:

• Słownik gatunków literackich, Bielsko-Biała 1999 (współautor Marta Pawlus).
• Człowiek w sytuacjach skrajnych, Warszawa 2002.
• Człowiek wobec tajemnicy zła, Warszawa 2002.
• Literatura wobec totalitaryzmu, Warszawa 2002.
• Polska „święta” i „przeklęta”, Warszawa 2002.
• Epopeje, Warszawa 2002.
• Jak analizować wiersze poetów współczesnych, Warszawa 2002.
• Leksykon powieści polskich XX wieku, Bielsko-Biała 2002 (współautor Mirosław Dąbrowski)
• „Wyprowadził mnie z Ziemi Ulro”. Szkice o twórczości Czesława Miłosza, Bielsko-Biała 2005.
• „We mnie jest płomień który myśli” – glosy do Herberta (w 10. rocznicę śmierci Poety), Bielsko-Biała 2009 (redaktor pracy zbiorowej)
• Szlakiem drewnianych świątyń na Podbeskidziu, Bielsko-Biała 2009.
• Hermeneutyka fenomenu istnienia. Studia o polskiej literaturze współczesnej (Vincenz, Miłosz, Wojtyła, Herbert, Szymborska), Bielsko-Biała 2010.
• Glosy do Miłosza. Artykuły i szkice krytycznoliterackie (2004-2011), Bielsko-Biała 2012.
• Świat interpretować – konieczne zadanie. Studia o literaturze polskiej przełomu XX i XXI wieku, Bielsko-Biała 2014.
• Czytanie miasta. Bielsko-Biała jako kulturowy palimpsest, pod red. M. Bernackiego i Roberta Pysza, Bielsko-Biała 2016.
• Miłosz. Dyskursy, pod red. M. Bernackiego i Angeliki Matuszek, Bielsko-Biała 2016.
• Miłosz. Spotkania. Studia i rozprawy miłoszologiczne, Bielsko-Biała 2018.

• Dr hab. Marek Tadeusz Bernacki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-12-30] .
• Prezentacja dotycząca osoby Marka Bernackiego na stronie WHS ATH w Bielsku-Białej. whs.ath.bielsko.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-13)].