Maria Sawicka

Maria Sawicka

Maria Elżbieta Sawicka

Data i miejsce urodzenia	8 lipca 1923 Orzeł
Data i miejsce śmierci	16 września 2011 Łódź
Miejsce spoczynku	cmentarz Doły w Łodzi
Zawód, zajęcie	prawnik adwokat
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
Odznaczenia

Maria Elżbieta^[1] Sawicka (ur. 8 lipca 1923 w miejscowości Orzeł koło Kalisza^[2], zm. 16 września 2011 w Łodzi^[3]) – polska działaczka społeczna, adwokat.

Córka Lucjana Sawickiego i Kazimiery zd. Krysiak^[4], siostra Andrzeja (ur. 1928)^[5] i Barbary (ur. 1922)^[6], którzy oboje brali udział w powstaniu warszawskim, a po wojnie zostali lekarzami. Według niepotwierdzonych źródłowo informacji^[a] Maria Sawicka również miała brać udział w powstaniu warszawskim^[2]. W roku 1948 ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Łódzkim. Do 1975 pracowała jako adwokat^[2].

W 1981 założyła i przez ponad 30 lat prowadziła „Telefon Zaufania dla Kobiet z Ciążą Problemową i Spraw Rodzinnych” przy Wydziale Duszpasterskim Rodzin Kurii Metropolitalnej Łódzkiej. Współzałożycielka Funduszu Ochrony Macierzyństwa i Domu Samotnej Matki, należącego do Centrum Służby Rodzinie w Łodzi. Przez wiele lat reprezentowała ludzi najbiedniejszych podczas procesów sądowych.

Przewodnicząca Rady do spraw Rodziny przy Wojewodzie Łódzkim^[7].

W 2017 jej imieniem została nazwana jedna z ulic w Ogrodzieńcu^[8].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[3] (przyznany 30 czerwca 2005 r.)
• Order Pro Ecclesia et Pontifice przyznany przez Jana Pawła II^[3]
• Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka”^[3]
• Złoty Medal Archidiecezji Łódzkiej^[3]
• Tytuł prawnika roku 2007 „Pro Bono”^[3]
• Nagroda Miasta Łodzi (2005)^[7][9].

• Artykuł Marcina Masłowskiego – Bezduszna „skarbówka” z łódzkiego dodatku do „Gazety Wyborczej”