Marian Anysz

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1930 Rawa
Przebieg służby
Lata służby	1948–1990
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	8 Dywizja Zmechanizowana w Koszalinie, Centrum Szkolenia Oficerów Politycznych im. Ludwika Waryńskiego
Stanowiska	zastępca dowódcy dywizji ds. politycznych, komendant Centrum, podsekretarz stanu w Ministerstwie Oświaty i Wychowania
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Marian Anysz (ur. 9 lutego 1930 w Rawie) – polski oficer polityczny, pułkownik ludowego Wojska Polskiego, komendant Centrum Szkolenia Oficerów Politycznych im. Ludwika Waryńskiego (1978-1986), podsekretarz stanu w Ministerstwie Oświaty i Wychowania (1986-1987).

Syn Józefa i Rozalii. W latach wczesnej młodości mieszkał we wsi Ludwinów w powiecie lubartowskim. Od 1948 w ludowym Wojsku Polskim. Absolwent Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu oraz Akademii Wojskowo-Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie. Służył m.in. na stanowiskach dowódcy baterii artylerii przeciwlotniczej w 39 pułku zmechanizowanym, zastępcy dowódcy do spraw politycznych 93 Samodzielnego dywizjonu artylerii przeciwpancernej w Kwidzynie, zastępcy dowódcy do spraw politycznych 4 pułku łączności w Bydgoszczy oraz zastępcy dowódcy do spraw politycznych 8 Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie. W latach 1978–1986 był komendantem Centrum Szkolenia Oficerów Politycznych im. Ludwika Waryńskiego w Łodzi. Od 1986 do 1987 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty i Wychowania, a od 1988 do 1990 roku dyrektorem Departamentu Spraw Obronnych Ministerstwo Edukacji Narodowej.

Członek Związku Walki Młodych (1946–1948) oraz PZPR (1952–1990). Delegat na IX Nadzwyczajny Zjazd PZPR w lipcu 1981, członek Prezydium Zjazdu. 1979–1986 członek Komitetu Łódzkiego PZPR, 1981-1986 członek Egzekutywy Komitetu Łódzkiego PZPR, od 1982 przewodniczący Komisji Praworządności Komitetu Łódzkiego PZPR. Radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi. Współprzewodniczący Zespołu ds. Młodzieży Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu. W latach 1986–1990 członek Prezydium Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Wieloletni publicysta gazety codziennej ludowego WP Żołnierz Wolności.

11 października 1985 roku Minister Obrony Narodowej wyróżnił go wpisem do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich” „za wzorową służbę i pracę w Siłach Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”.

W 1990 zakończył zawodową służbę wojskową i przeszedł na emeryturę. Działacz Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy. W 2009 wydał wspomnienia pod tytułem „42 lata w Wojsku Polskim”.

• Wpis do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Złote pióro redakcji Żołnierza Wolności
• Nagroda „Trybuny Ludu” (1984) za obywatelskie inicjatywy społeczne^[1]

• Spotkania z Generałem. Wspomnienia, refleksje, Wrocław 2009, str. 297-304, 367
• Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, [1]