|
Marian Tulczyński
 Marian Jacek Tulczyński, ps. Czarski (ur. 21 sierpnia 1910 w Skierniewicach, zm. 27 kwietnia 1987 w Warszawie[1]) – polski lekarz, internista i zakaźnik[2]. ŻyciorysW 1930 roku rozpoczął studia medyczne. Studiował na Uniwersytecie Karola w Pradze, potem na Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie (1933-1934), a następnie od czwartego roku na Uniwersytecie Warszawskim (1935-1937). W roku 1937 otrzymał dyplom lekarza[1]. Jeszcze jako student i wkrótce po uzyskaniu dyplomu zatrudnił się w pracowniach naukowych Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych u prof. Witolda Orłowskiego. W 1939 r. został zmobilizowany i brał udział w kampanii wrześniowej za co został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. W czasie II wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu, należał do AK i w Powstaniu Warszawskim razem z żoną prowadzili punkt opatrunkowy. Po upadku Ochoty wyszedł z miasta z ludnością cywilną. Po zakończeniu wojny został lekarzem w Głównym Urzędzie Morskim i ordynatorem w Szpitalu Zakaźnym w Gdańsku. Powrócił do Warszawy w roku 1946, i rozpoczął pracę jako asystent prof. Witolda Orłowskiego w II Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Warszawskiego, a później w I Klinice Akademii Medycznej. W 1947 r. Marian Tulczyński uzyskał stopień doktora medycyny, a habilitację w 1951. Do 1953 roku jako docent nadal pracował w I Klinice Chorób Wewnętrznych AM w Warszawie. Do czasu gdy Minister Zdrowia skierował go do czasowego prowadzenia Kliniki Chorób Wewnętrznych Instytutu Hematologii w Warszawie. Następnie od stycznia 1954 r. został przydzielony do Białegostoku. W latach 1954–1958 był kierownikiem I Kliniki Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Białymstoku. Mieszkał nadal w Warszawie i tam co tydzień jeździł; na ultymatywne polecenie przeniesienia się do Białegostoku na stałe odpowiedział rezygnacją z zajmowanego stanowiska[3][4]. Po powrocie do Warszawy w latach 1958–1972 objął stanowisko ordynatora Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala Grochowskiego w Warszawie, a potem w latach 1973–1980 kierował Kliniką Chorób Wewnętrznych Instytutu Gruźlicy[2]. Działalność wydawniczaMarian Tulczyński od 1946 roku był redaktorem naukowym w Instytucie Naukowo-Wydawniczym (późniejszym Państwowym Zakładzie Wydawnictw Lekarskich). Był autorem akademickiego "Podręcznika badań laboratoryjnych". W latach 1946–1950 pełnił funkcję sekretarza redakcji "Problemów Współczesnej Medycyny Wewnętrznej" i a od 1952 roku był redaktorem naczelnym "Wiadomości Lekarskich"[5]. Został członkiem Komisji Wydawniczej VI Wydziału Polskiej Akademii Nauk. Na emeryturę przeszedł w 1980 roku. Marian Tulczyński zmarł w Warszawie i jest pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Stare Powązki), kwatera 212, rząd 2, grób 4 (grób rodzinny Koźniewskich)[1]. Odznaczenia i wyróżnienia[2]
Przypisy
|
||||||||||||||||
