Materiał miotający

Materiał miotający – ładunek materiału wybuchowego, służący jako źródło energii do nadawania prędkości początkowej pociskom broni palnej.

Najczęściej ma formę ładunku prochowego i wykorzystywany jest również do wyrobu opóźniaczy pirotechnicznych, podsypek prochowych, lontów prochowych. Jedną z form przemiany wybuchowej tego materiału jest spalanie wybuchowe zwane deflagracją, które jest wywołane działaniem środka inicjującego w postaci np. spłonki zapalającej. Materiał miotający dzięki posiadaniu wysokiej gęstości oraz jednolitości i zawartości struktur ziarna prochowego spala się równoległymi warstwami na całej powierzchni z jednolitą szybkością pozwalając programować przebieg wystrzału. Jest zaliczany do materiałów wybuchowych średnioenergetycznych. Jego ciepło spalania wynosi 2,5–5,5 MJ/kg. Różne odmiany prochów nitrocelulozowych i nitroglicerynowych należą do najczęściej stosowanych materiałów miotających.

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 134. ISBN 83-86028-01-7.