Mauricio Pochettino urodził się w Murphy w prowincji Santa Fe. Jego rodzice to Hector i Amalia Pochettino[3]. Pierwszy kontakt z piłką nożną miał w wieku sześciu lat; w 1978 oglądał z ojcem Mistrzostwa Świata w miejscowym klubie[4]. Po odkryciu i szkoleniu 14-letniego Pochettino przez Jose Griffa i późniejszego menadżera Marcela Bielsę, w 1987 przeniósł się do Newell’s Old Boys[5]. Pierwszy mecz w Primera División rozegrał w 1988.
Podczas pięcioletniego pobytu, Pochettino wygrał w sezonach 1990/91 i 1991/92 Mistrzostwo Argentyny[6]. Marcelo Bielsa został w tym czasie trenerem klubu z Rosario, a jego praktyki trenerskie miały silny wpływ na młodego Pochettino[7]. Drużyna dotarła do finału Copa Libertadores, dzięki golu strzelonemu przez Pochettino w półfinale przeciwko mistrzom Kolumbii América Cali[8].
Espanyol
W wieku 22 lat trafił do występującego w Primera DivisiónEspanyolu, z którym w debiutanckim sezonie zajął szóste miejsce w ligowej tabeli. W ekipie Periquitos Pochettino grał przez niemal siedem sezonów, w trakcie których w 2000 roku wywalczył Puchar Króla[9][10]. Łącznie w barwach Espanyolu argentyński obrońca wystąpił w 216 ligowych pojedynkach i zaliczył jedenaście trafień.
Paris Saint-Germain i Girondins Bordeaux
W styczniu 2001 podpisał kontrakt z Paris Saint-Germain F.C[11]. Jego zespół zajmował kolejno dziewiątą, czwartą i jedenastą lokatę w tabeli Ligue 1. Kolejnym klubem w karierze Pochettino było Girondins Bordeaux, jednak reprezentant Argentyny grał tam tylko przez rundę jesienną sezonu 2003/2004[12].
Powrót do Espanyolu
W zimowym oknie transferowym Mauricio Pochettino powrócił do Espanyolu[13], z którym po raz drugi w karierze wywalczył Puchar Króla. Po trzech kolejnych sezonach spędzonych w tym zespole zdecydował się zakończyć piłkarską karierę[10].
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji swojego kraju Pochettino zadebiutował w 1998 roku[12]. W 2002 roku wystąpił w zupełnie nieudanych dla „Albicelestes” mistrzostwach świata. Podopieczni Marcelo Bielsy już w rundzie grupowej musieli uznać wyższość Szwedów oraz Anglików i odpadli z turnieju. Na mundialu Mauricio zagrał we wszystkich trzech spotkaniach w pełnym wymiarze czasowym. Łącznie dla drużyny narodowej Pochettino zaliczył 22 występy, w których strzelił dwa gole[12].
Kariera trenerska
Espanyol
Trener Espanyolu (po lewej) podczas meczu weteranów w 2011
W styczniu 2009 Mauricio Pochettino został trzecim trenerem Espanyolu[14] w sezonie 2008/09. Zespół zajmował wtedy 18. pozycję i był jednym z głównych kandydatów do spadku do Segunda Division. Pochettino za cel obrał pozostanie z drużyną w lidze. Pierwszym meczem Espanyolu z argentyńskim trenerem były derby z FC Barceloną prowadzoną przez Pepa Guardiolę w Pucharze Hiszpanii. Pomimo tylko dwóch treningów przed meczem gra wysokim pressingiem przyniosła niespodziewany wynik 0:0[15][16]. Pochettino wyprowadził Espanyol na prostą i dzięki dobrzej grze zajęli dziesiąte miejsce, mając 5 punktów przewagi nad strefą spadkową. Udało się też wygrać ligowe derby z FC Barceloną 2:1[17] na Camp Nou, co nie udawało się Espanyolowi przez 27 ostatnich lat[18]. W następnym sezonie znów doprowadził drużynę z Barcelony do 11 miejsca, a sezon 2010/11 Espanyol zakończył na 8. pozycji. Jednak 26 listopada 2012 po przegranej 0:2[19] z Getafe CF, zespół był na ostatnim miejscu z zaledwie 9 punktami w meczach. Pochettino skarżył się również na ograniczenia finansowe nałożone na niego[20]. To doprowadziło do tego, że pod koniec miesiąca kontrakt za obupólną zgodą został rozwiązany[21].
Mauricio Pochettino na konferencji prasowej, 2012 (mecz z Valencią CF)
Mimo niskiego miejsca w lidze, Mauricio Pochettino zebrał dużo pochwał za styl gry, który wprowadził do Espanyolu. Drużyna była skupiona na wysokim pressingu i dobrych kontratakach. Pochettino narzucał określony styl taktyczny we wszystkich zespołach klubowych, od młodzieży do seniorów. Argentyńczyk preferował układ 4-2-3-1 i często promował graczy z akademii do pierwszego składu[22].
Southampton
18 stycznia 2013 Mauricio Pochettino został ogłoszony nowym menadżerem klubu Premier League, Southampton, zastępując Nigela Adkinsa[23]. Dzięki temu stał się drugim argentyńskim menadżerem w lidze angielskiej, po Osvaldo Ardilesie[24].
Pierwszy mecz Southampton pod wodzą Pochettino zakończył się remisem 0:0[25] z Evertonem na St Mary’s Stadium[26]. Z kolei mecz z Manchesterem City, zakończony wynikiem 3:1[27] dla drużyny z południowej Anglii, był pierwszym zwycięstwem Southampton pod jego kierownictwem. W kolejnych miesiącach doprowadził Southampton do pamiętnych zwycięstw nad drużynami z „Big Six”, czyli wspomnianego 3:1 z Manchesterem City, 3:1[28] z Liverpoolem oraz 2:1[29] z Chelsea. W pierwszym pełnym sezonie Pochettino doprowadził swoją drużynę do ósmego miejsca w lidze, czyli najwyższej pozycji od sezonu 2002/03[30]. Sezon ten też był rekordowy pod względem punktów, najlepszy od 1992/93.
Pomimo nauki języka angielskiego, podczas wywiadów i konferencji prasowych używał hiszpańskiego[31][32].
Tottenham Hotspur
27 maja 2014 roku Mauricio Pochettino został zatrudniony przez Tottenham Hotspur jako główny trener. Podpisując pięcioletni kontrakt, został dziesiątym trenerem Spurs w przeciągu trzynastu lat[33]. 28 stycznia drużyna osiągnęła finał Pucharu Ligi dzięki zwycięstwu w dwumeczu 3:2[34] nad Sheffield United. Przegrali jednak w finale 2:0[35] z Chelsea na Stadionie Wembley[36]. Pierwszy sezon na krajowym podwórku Tottenham zakończył na piątym miejscu. Mauricio Pochettino zaczął wprowadzać do pierwszego składu kilku graczy z akademii. Tak właśnie pojawił się Harry Kane w wyjściowej jedenastce, zastępując reprezentanta Hiszpanii Roberto Soldado[37]. Angielski napastnik, razem z Dele Allim i Erikiem Dierem, był kandydatem do podstawowego składu reprezentacji Anglii na UEFA Euro 2016. Tottenham walczył o wygranie Premier League w sezonie 2015/16, ale 2 maja zremisował 2:2[38] z Chelsea, przez co puchar wznieśli piłkarze Leicester City. Mecz na Stamford Bridge był bardzo brutalny – piłkarze Spurs otrzymali 9 żółtych kartek. Trener po gwizdku kończącym pierwszą połowę musiał rozdzielać kłócących się Danny’ego Rose’a i Williana[39]. Tottenham przegrał swój ostatni mecz w tym sezonie, przez co Arsenal znalazł się za Leicester, a Tottenham Hotspur zajął trzecie miejsce[40]. Pomimo tego to wciąż był najlepszy sezon Spurs w najwyższej klasie rozgrywkowej od 1990 roku[41].
12 maja 2016 Mauricio Pochettino przedłużył kontrakt łączący go z Tottenhamem do 2021 roku[42]. Kampania rozpoczęła się od dwunastu kolejnych meczów bez porażki. Seria skończyła się na Stamford Bridge pod koniec listopada[43]. Nieregularność formy doprowadziła do odpadnięcia z Ligi Mistrzów i Pucharu Ligi[44]. Tottenham zakończył sezon na drugim miejscu, mając 86 punktów – 7 mniej niż Chelsea.
Był to najlepszy sezon Spurs pod względem liczby punktów w czasach Premier League, zakończony po raz pierwszy od 22 lat na miejscu wyższym niż Arsenal oraz najlepszy wynik w ostatnich pięćdziesięciu czterech latach, od sezonu 1962/63 pod przewodnictwem Billa Nicholsona[45]. Sezon ten okazał się też być pierwszym od 52 lat, w czasie którego Tottenham był niepokonany na własnym stadionie[46].
24 maja 2018 Mauricio Pochettino podpisał nowy pięcioletni kontrakt, zgadzając się na pozostanie w Tottenhamie do 2023 roku[47]. Sezon 2018/2019 zapowiadał się dla Tottenhamu niekorzystnie – przyczyną była przeprowadzka na nowy stadion, planowana na wrzesień 2018[48]. Ostatecznie doszło do niej dopiero 3 kwietnia 2019. W inauguracyjnym meczu Spurs pokonali Crystal Palace 2:0[49] na nowym Tottenham Hotspur Stadium. Pierwszego gola na nowym obiekcie strzelił Heung-min Son[50].
Sezon 2018/2019 zakończyli na czwartym miejscu, za Manchesterem City, Liverpoolem i Chelsea[51]. 8 maja 2019 roku Mauricio Pochettino poprowadził Tottenham do pierwszego w historii tego klubu finału Ligi Mistrzów. Dokonali tego dzięki zwycięstwu w półfinale nad Ajaxem 2:3[52] w Amsterdamie (3:3 w dwumeczu). Do przerwy Koguty przegrywały 2:0, jednak po końcowym gwizdku, dzięki trzem bramkom Lucasa Moury (trzecia padła w ostatniej z sześciu doliczonych minut), drużyna z Londynu awansowała do finału[53].
19 listopada 2019 roku został zwolniony z funkcji trenera[54].
Paris Saint-Germain
2 stycznia 2021 roku został zatrudniony przez Paris Saint-Germain F.C. podpisując półtoraroczny kontrakt, z opcją przedłużenia go o rok[55].
.jpg)
