Mk34 to gwiazda Wolfa-Rayeta o temperaturze powierzchni ponad 50 000 K[3][1]. Przypuszcza się, że w trakcie swych narodzin gwiazda miała masę około 275 M☉[5]. Wytwarza ona potężny wiatr gwiazdowy. Pomimo swojego młodego wieku wytraciła już znaczną część swojej pierwotnej masy[4]. Ze względu na dużą jasność promieniowania X oraz zróżnicowania w prędkości radialnej szacuje się, że Mk34 ma jasną, gorącą gwiazdę towarzyszącą. Tym samym oszacowania jej jasności, temperatury i masy są nieprecyzyjne[3].
Ewolucja
Na obecnym etapie Mk34 spala w swoim jądrze wodór, chociaż wykazuje silną emisję helu i azotu ze względu na konwekcję produktów fuzyjnych z jądra do powierzchni. Przewiduje się, że Mk34 w najbliższym czasie stanie się pozbawioną wodoru gwiazdą Wolfa-Rayeta (będąc przez krótki okres niebieskim hiperolbrzymem i gwiazdą zmienną typu S Doradus). W następnych etapach swojego życia będzie zrzucać kolejne warstwy zewnętrzne, stając się gwiazdą typu WO o temperaturze powierzchni osiągającej 200 000 K, aż w końcu wybuchnie jako supernowa typu Ic, a jej jądro zapadnie się, tworząc czarną dziurę[7].
↑ abSimon F. Portegies Zwart, David Pooley, Walter H. G. Lewin. A Dozen Colliding-Wind X-Ray Binaries in the Star Cluster R136 in the 30 Doradus Region. „The Astrophysical Journal”. 574 (2), s. 762, 2002. DOI: 10.1086/340996. arXiv:astro-ph/0106109. Bibcode: 2002ApJ...574..762P.
↑ abPaul A. Crowther, S.M. Caballero-Nieves, K.A. Bostroem, J. Maíz Apellániz i inni. The R136 star cluster dissected with Hubble Space Telescope/STIS. I. Far-ultraviolet spectroscopic census and the origin of He II λ1640 in young star clusters. „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”. 458, s. 624, 2016. DOI: 10.1093/mnras/stw273. arXiv:1603.04994. Bibcode: 2016MNRAS.458..624C.
↑J.H. Groh, G. Meynet, C. Georgy, S. Ekström. Fundamental properties of core-collapse supernova and GRB progenitors: Predicting the look of massive stars before death. „Astronomy & Astrophysics”. 558, s. A131, 2013. DOI: 10.1051/0004-6361/201321906. arXiv:1308.4681. Bibcode: 2013A&A...558A.131G.
Linki zewnętrzne
Melnick 34. [w:] Hubble [on-line]. ESA, 1994-01-13. [dostęp 2016-06-11]. (ang.).