Mercedes-Benz 770
Mercedes-Benz 770 – seria luksusowych samochodów osobowych produkowanych pod marką Mercedes-Benz w latach 1930-1943[1]. Jest najbardziej znanym oficjalnym samochodem wysokiej rangi nazistów w czasie II wojny światowej, m.in. Adolfa Hitlera oraz Hermanna Göringa. Powstało łącznie 205 sztuk samochodów dwóch serii. I seria – W07 (1930–1938)I seria Mercedesa 770 została zaprezentowana pod oznaczeniem W07 w roku 1930[2]. Mercedesy W07 używane były głównie jako pojazdy rządowe[3]. Do napędu służył benzynowy silnik R8 OHV o pojemności skokowej 7655 cm³[2][3][4][5]. Generował on moc maksymalną 150 KM (110 kW) przy 2800 obr./min[2][4][5], opcjonalnie dostępna była do niego sprężarka Roots, która doładowywała silnik przy maksymalnym wciśnięciu pedału przepustnicy. Moc maksymalna wzrastała wówczas do 200 KM (150 kW) przy 2800 obr./min., co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej rzędu 160 km/h[2][3]. Za przeniesienie napędu odpowiadała czterobiegowa manualna skrzynia biegów, przełożenie trzecie było bezpośrednim, czwarte zaś nadbiegiem[4]. Najbardziej charakterystyczną cechą modelu 770 była elegancka chromowana chłodnica[6]. Powstało 117 egzemplarzy serii W07[3]. II seria – W150 (1938–1943)Seria 770 została gruntownie zmodernizowana w roku 1938, pociągnęło to za sobą zmianę oznaczenia wewnętrznego na W150[7]. Moc silnika podniesiono do 155 KM (116 kW) przy 3000 obr./min. Z doładowaniem wzrastała ona do 230 KM (170 kW) przy 3200 obr./min[7]. W pojeździe zastosowano 5-biegową manualną skrzynię biegów, bieg 4. był bezpośrednim, 5. zaś nadbiegiem[3][7]. W roku 1938 Mercedes 770 był najdroższym samochodem możliwym do nabycia na terenie III Rzeszy, mimo że cena nie była podawana do publicznej wiadomości (dostępna była „auf Anfrage” – na życzenie)[8]. Do czasu zakończenia produkcji podwozi w 1943 roku powstało 88 egzemplarzy serii W150. Ostatnie nadwozie połączono z podwoziem w marcu 1944 roku[3][7].
Dane techniczneRocznik 1930 W07:[9]
Rocznik 1930 W07 K:[10]
Przypisy
|